Η γλώσσα του φωτός

Αναφερόμαστε στο Φως και μάλιστα με συγκίνηση και βεβαιότητα ότι το φως είναι Θεός.

Θέλω να σας ρωτήσω: για σας τι σημαίνει Φως;

Σκέφτομαι τις απαντήσεις που θα καταθέσει ο καθένας σας. Τις ξέρω. Και είναι υψηλού επιπέδου. Όμως  γνωρίζουμε ότι έρχονται από το εγώ μας και όχι από τον Εαυτό, την υψηλότερη δυνατότητα μας. Διότι ο Εαυτός μας, η δημιουργία του Θεού, δεν απαντάει με αυτό τον τρόπο αλλά εκδηλώνει χωρίς λόγια. Είναι θεία αύρα,  είναι ενέργεια που διαχέεται και εμποτίζει το επίπεδο της γης, ελευθερώνει από τα άχρηστα, από τα ζιζάνια που φυτρώνουν στις ρωγμές της διάσπασης , που το κέντρο είναι πάντα η λογική του εγώ που ακόμα αναλύει αλλά δεν συνθέτει.

Το χειριστικό εγώ

Το εγώ μας χρησιμοποιεί, μας χειρίζεται. Και γι΄αυτό ξεσπάμε με το να γινόμαστε κι εμείς χειριστικοί. Έχουμε εκπαιδευτεί πάνω στο χειρισμό. Αν σταματήσουμε να είμαστε δεκτικοί σε ο,τιδήποτε χρησιμοποιεί το εγώ για να μας δεσμεύσει, τον φόβο, την ανασφάλεια, την χαμηλή αυτοεκτίμηση, αν πάψουμε να το αναμεταδίδουμε, τότε παύει και ο χειρισμός από το εγώ και αρχίζει η ελευθερία. Είναι το πρώτο στήτω που σου επιτρέπει να αρχίζεις να βλέπεις και να διαπιστώνεις το εμείς. 

Είμαι ατελής;....

Όταν ό άνθρωπος λέει «είμαι ατελής» σε ποιόν απευθύνεται; Στο δίκαιο, στο σοφό, στο ηθικό, στο χρήσιμο;… Απευθύνεται στο εγώ του και έτσι δηλώνει ότι το επίπεδο της αντίληψής που έχει ως προς τον εαυτό του είναι ατελές. Υποπτεύεται την Νομοτέλεια αλλά βγάζει τον εαυτό του εκτός. Διότι, ατελής η αντίληψή του…Πώς, λοιπόν, να ονειρευτεί την ένταξή του στο Τέλειο;

Η Μητέρα από την αρχή του Κόσμου

Η Παναγία είναι η Μητέρα από την αρχή του Κόσμου. Όλη η αγάπη από όλες τις μητέρες από την δημιουργία του κόσμου εντάσσεται σε αυτό το σώμα, το Παν Άγιον. Όταν εισέρχεσαι στην αγκαλιά της, εισέρχεσαι στην αγάπη αυτή, στο σώμα το Παν Άγιον. 

Η αγάπη της μάνας είναι η Παναγία.

Το θάρρος και το ταξίδι της ζωής

Το θάρρος έχει κατοικία και η κατοικία ονομάζεται καρδιά. Το θάρρος είναι ιδιότητα της αγάπης αλλά είναι και δυνατότητα της αγάπης. Η αλήθεια θέλει θάρρος, η ευθύνη θέλει θάρρος, η πραγματοποίηση των ονείρων μας θέλει θάρρος, η ζωή βιώνεται με θάρρος.

Ό,τι και να κάνει ο άνθρωπος το θάρρος είναι απαραίτητη προϋπόθεση. Έτσι μπορεί να νιώσει την χαρά. Η επιτυχία, η αυτογνωσία, η συγχώρεση, η επίγνωση, η ταπεινότητα προκύπτουν από αυτή την διαδικασία. Το θάρρος είναι το συστατικό που οδηγεί τα πράγματα στην φανέρωση τους, είναι εσωτερική δύναμη.

Η δύναμη που έχει ο άνθρωπος εσωτερικά μπορεί να βρίσκεται σε αδράνεια και έρχεται ό,τι λέμε θάρρος και την ενεργοποιεί. 

Ζήσε το ταξίδι κάθε του στιγμή…Όλα τα εμπόδια και κάθε χάρη άνωθεν. 

Χωρίς ταξίδι δεν υπάρχει προορισμός.

Συντονισμός και Θεία Χάρις

Ο συντονισμός βρίσκεται στον ίδιο τόνο με την αρμονία, με τις δυνάμεις αυτές που επιθυμώ. Είμαι στην ίδια συχνότητα, επικοινωνώ και κατανοώ…Έτσι δημιουργείται ένα προστατευτικό και απελευθερωτικό πεδίο, μέσα στο οποίο ο άνθρωπος καλείται και συγχρόνως ωθείται να συντονίζεται συνεχώς.

Η αισθητική του ναι και του όχι

Το ναι και το όχι είναι εκφράσεις του ίδιου ερωτήματος. Εξαρτάται από την προσέγγισή σου. Και το ναι και το όχι έχουν την αισθητική τους, η οποία δεν έχει πρόσημο. 

Ο πολιτισμός του ενός δεν μπορεί να συγκρούεται με τον πολιτισμό του άλλου, γιατί τότε δεν θα ήταν πολιτισμός. Το κενά που έχει κανείς ως προς την κατανόηση του πολιτισμού του είναι που συγκρούονται.

Από τα στερεότυπα στο "ποιος είμαι"

Στερεότυπα έχει ο εγκλωβισμένος άνθρωπος. Προσεγγίζει τα πάντα με το βλέμμα που διαθέτει και δημιουργεί συνεχώς παγιωμένες αντιλήψεις. Δεν είναι σε θέση να δει την αλήθεια. Γιατί; Από τη στιγμή που φτιάχνει κουτάκια εγκλωβίζει μέσα σε αυτά τον εαυτό του και δεν είναι σε θέση να απαλλαγεί από τον «ιδρυματισμό» του γιατί δεν μπορεί να τον αναγνωρίσει. Τον θεωρεί φυσική του πραγματικότητα. Ούτε είναι σε θέση να ερευνήσει. 

Χαρά και λύπη

Όποιος δεν περνάει την πύλη έχει λύπη. Η λύπη είναι παθητική κατάσταση που δηλώνει την έλλειψη συμμετοχής σε αυτό το οποίο σου προκαλεί λύπη και σ΄ εγκλωβίζει σε έναν στενό χώρο που σου φέρνει στενοχώρια.

 Η χαρά είναι πύλη. Ο άνθρωπος αφήνεται στη λύπη γιατί είναι αδιάφορος. Έχει αυτολύπηση γιατί ούτε δέχεται, ούτε παρέχει, ούτε αισθάνεται, ούτε βιώνει. Εκείνος που νοιάζεται, δρα δεν λυπάται…

Η συνειδητοποίηση της νομοτέλειας

Η συνειδητοποίηση της ύπαρξης οδηγεί στην συνειδητοποίηση της νομοτέλειας. Ο άνθρωπος είναι ένα συγκρότημα, είναι νόμος και εκφράζει τη νομοτέλεια. 

Για να γίνει αντιληπτή η ύψιστη ύπαρξη του Νόμου έπλασε ο Θεός τον άνθρωπο και είπε: «Ιδού η Νομοτέλεια, ιδού ο Νόμος, ιδού οι συνέπειες, ιδού η ευλογία».

Δεν υπάρχει δικαιολογία να μην γνωρίσει ο άνθρωπος τον άνθρωπο, διότι χάνεται έτσι η θεία σκοπιμότητα και η χρησιμότητά του στη δημιουργία.

Εν αρχή ην ο Λόγος...

Εν αρχή ήν ο Λόγος…

Ο άνθρωπος προσεγγίζει τον Λόγο και κατατάσσει τις ποιότητές του χαρακτηρίζοντάς τον λογικό, υπέρλογο, διαλογικό, λογιζόμενο, εύλογο. Ο Λόγος είναι ο Λόγος. Είναι η γέφυρα που ενώνει τα άνω με τα κάτω. Είναι αιτία και αποτέλεσμα. Το ΕΙΠΕΝ ενσαρκώθηκε κι έδωσε αρχή στα πάντα ως Λόγος. Αρχή και μόνον αρχή…

Από τις επιθυμίες στη θέληση

Τι σημαίνει η φράση «να χάσει κανείς τη ψυχή του για να την βρεί»; Να πάψει η επικοινωνία της ψυχής με τη λογική και να αρχίσει η επικοινωνία της με το φως, με τον Νου. Η επικοινωνία με τη λογική δημιουργεί επιθυμίες. Η επικοινωνία με τον Νου δημιουργεί θέληση. Οι επιθυμίες εγκλωβίζουν όταν γίνονται αυτοσκοπός. Ενώ οι θελήσεις δημιουργούν θέληση, δηλαδή μια πνευματική κατάσταση και ο νους γίνεται ο χώρος όπου το πνεύμα του Θεού διαχέεται σε αυτό που λέμε ψυχή. 

Από την εικονική πραγματικότητα στο φως της αλήθειας

Ο λόγος του εγώ έχει αντίλογο. Ο αντίλογος δημιουργεί το φαίνεσθαι, την εικονική πραγματικότητα. Ακολουθεί μια διαδικασία να παίρνει την αλήθεια το εγώ και να την αντιστρέφει. Αυτή η διαδικασία υπάρχει και στη φυσιολογία του ανθρώπου (μέσα στον οφθαλμό που αντιστρέφεται η εικόνα). Το μεγάλο πρόβλημα, που αυξάνει τον εγκλωβισμό του εγώ, είναι ότι το ίδιο ξέρει πως διαστρέφει την αλήθεια. Ξέρει ότι υποκρίνεται.

Το εγώ είναι πύλη...

Το εγώ είναι πύλη για να περάσει η ακτίνα του πνεύματος. Αν γίνει ένα φρούριο, το φως θα είναι πάντα εκεί αλλά δεν θα το συνειδητοποιεί.

Το εγώ το μόνο που μπορεί να ερωτευτεί είναι το εμείς. Το εμείς είναι το περιεχόμενο του εγώ. Αν δεν σπάσει αυτό το κέλυφος που δεσμεύει το εμείς, δεν θα μπορέσει να το συνειδητοποιήσει ο άνθρωπος, γιατί μπερδεύει το αποτύπωμα με το δημιούργημα του Θεού, που είναι πνεύμα, ψυχή και σώμα. Έτσι προκύπτει το ανθρώπινο Ον για να φτάσουμε να κατανοήσουμε ότι το ανθρώπινο (εγώ) μπορεί να ερωτευτεί το Ον.

Η άνωθεν καλή μαρτυρία...

Αυτός που βιώνει τη ζωή συνειδητοποιεί την απειροσύνη και την αιωνιότητα. Κάθε δημιουργία του Θεού είναι άπειρη και αιώνια. Το ελάχιστο είναι σημαντικό γιατί υπηρετεί τη θεία νομοτέλεια.

Η ψυχή στην εκδήλωσή της στο υλικό επίπεδο δημιουργεί την πραγματικότητα του νερού, το οποίο έχει όλες τις ψυχικές ιδιότητες: καλύπτει, αναζωογονεί, μεταφέρει, δέχεται. Δίνει η ψυχή τη δυνατότητα μέσα από την ευεργεσία του νερού να μπορέσει το πνεύμα να εστιάσει και να δράσει. Να δράσει στην καθαρότητα που δημιουργεί το νερό, το ύδωρ, η ύψιστη δωρεά ουράνιας ροής.

Οι δύο κινήσεις

Παντού λειτουργεί η νομοτέλεια της διπλής κίνησης, σε όλα τα επίπεδα.

Η συστολή και η διαστολή

Η σύνθεση και η ανάλυση

Η λήψη και η αντίληψη

Το ευχαριστώ και το παρακαλώ

Η ερώτηση και η απάντηση

Το λαβείν και το δούναι

Η νύχτα και η μέρα

Η εισπνοή και η εκπνοή

Η βαρύτητα και η άνωση

Η καρδιά και ο νους

Η σιωπή και ο λόγος

Η ψυχή και το πνεύμα

Η διπλή δράση της ενέργειας διαπερνά τα πάντα. Όταν το συνειδητοποιήσεις ελευθερώνεσαι…

Ισορροπία – Φως

Ένα ατέλειωτο ΜΑΖΙ.

Τα θαύματα είναι μια αλλαγή, ένας μετασχηματισμός. Η αλλαγή συντελείται εσωτερικά και εκδηλώνεται στον ορατό κόσμο. Το εσωτερικό θαύμα εκδηλώνεται στον ορατό κόσμο.

Γίνετε κανάλι θαυματουργικών αλλαγών.

Αυτογνωσία και προσφορά. Άλλο ένα ζεύγος. 

Για να προσφέρετε πρέπει να έχετε.

Λογική, έρωτας, αλαζονεία

Με τι τροφοδοτείς την λογική; Αν την τροφοδοτείς με βάση τις ανάγκες του εγώ που προκύπτουν από τους φόβους του, με ανεπαρκή δηλαδή στοιχεία, τότε δρα ανάλογα. Η λογική επεξεργάζεται την ποιότητά σου…

Η μεγάλη απόδειξη της συνεργασίας νου και καρδιάς είναι ο έρωτας. Έτσι η θέληση είναι η ισχύς και όχι η ανάγκη.

Ο έρωτας βεβαιώνει την ασφάλειά σου. Είσαι ερωτευμένος με την κάθε στιγμή και το κάθε σημείο. Είσαι ερωτευμένος με τη ζωή, δηλαδή ενταγμένος στην αγάπη. Αλλιώς η αγάπη καταντάει γλυκερή.