Το ναι και το όχι είναι εκφράσεις του ίδιου ερωτήματος. Εξαρτάται από την προσέγγισή σου. Και το ναι και το όχι έχουν την αισθητική τους, η οποία δεν έχει πρόσημο.
Ο πολιτισμός του ενός δεν μπορεί να συγκρούεται με τον πολιτισμό του άλλου, γιατί τότε δεν θα ήταν πολιτισμός. Το κενά που έχει κανείς ως προς την κατανόηση του πολιτισμού του είναι που συγκρούονται.
Και Όταν λέμε ότι δεν έχει πρόσημο η αισθητική, η ομορφιά, εννοούμε ότι είναι πάνω από τον νόμο των αντιθέτων.
Η υποκειμενική προσέγγιση του τι είναι ωραίο, καλό ή άσχημο, αφορά το εγώ μας. Κάθε πρόσωπο είναι όμορφο διότι διαθέτει βλέμμα, χαμόγελο και λόγο. Ένα πρόσωπο που εκδηλώνει την εγωϊκή του πραγματικότητα είναι άσχημο. Και το πιο άσχημο πρόσωπο είναι αυτό του ειδήμονα.
Δεν αξιολογείς το όμορφο. Γίνεσαι όμορφος. Είσαι όμορφος.
Μπαινοβγαίνουμε από την ιερότητα στην προχειρότητα και την αδιαφορία με μεγάλη ευκολία. Με αυτόν τον τρόπο αναγνωρίζουμε ότι κινούμαστε σε δύο κόσμους: τον εσωτερικό και τον εξωτερικό. Έχουμε δύο κλειδιά στο χέρι μας. Βγαίνουμε από τον έναν κόσμο στον άλλον και κλειδώνουμε. Διατηρούμε όμως τη μνήμη του καθενός. Και αυτό μας προκαλεί ερωτηματικά. Και έρχεται το μεγάλο ερώτημα: δημιουργήσαμε γέφυρα μεταξύ των δύο κόσμων;
Αυτή η γέφυρα είναι που μας αφορά για να ζούμε σε έναν κόσμο ο οποίος είναι Ιησούς Χριστός. Μπορείς να μιλήσεις άσχημα για το όνομα Ιησούς; Για το όνομα Χριστός; Το Χριστός το σέβεσαι, όπως και το Ιησούς γιατί το ένα οδηγήθηκε από το άλλο. Ονόμασε, λοιπόν, το εγώ σου Ιησού και το πνεύμα και την καρδιά σου Χριστό. Κι οι δύο έσονται εις σάρκα μίαν. Αυτός είναι ο ιερός γάμος.
Ο Ιησούς σε καλεί με το “Δεύτε λάβετε Φως” και ο Χριστός λέει “Εγώ ειμί το Φως”. Σε παίρνει ο Ιησούς από το χέρι, σε πηγαίνει στην Αγία Αναφορά και σε εντάσσει στο σώμα του Χριστού.
ΕΓΩ ΕΙΜΙ ΤΟ ΦΩΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου