Γονιμοποίηση και Δημιουργία

Τί σημαίνει να είσαι γόνιμος; Να έχεις προϋποθέσεις περαιτέρω εξέλιξης...

Συνεχώς στην δημιουργία υπάρχει μια αναγέννηση και κάθε φορά τα  πάντα εκτινάσσονται. Ο,τιδήποτε υπάρχει μέσα στον άνθρωπο χρειάζεται την διαδικασία της γονιμότητας η οποία δημιουργεί την αναγέννησή του.

άνθρωπος συν άνθρωπος ίσον Άνθρωπος. Εδώ έρχεται η αλήθεια ότι μόνος δεν γίνεται να μετέχει της δημιουργίας συνειδητά, χωρίς την επικοινωνία, χωρίς την σχέση, χωρίς το μαζί. Κύκλος είναι η διαδικασία της ζωής. Επιβεβαιώνεται ο κύκλος, η σχέση είναι η μαρτυρία και έτσι δημιουργείται η δυναμική, η συχνότητα.

Γιατί τόση απιστία;

Η ασάφεια και ο κίνδυνος αλλοιώνουν την πορεία του ανθρώπου. Ποιος μπορεί να απαντήσει (στις προκλήσεις των καιρών) χωρίς την έπαρση ότι τα γνωρίζει όλα; Χάσαμε την πίστη μας στο Θεό; Γιατί τόση φασαρία και φόβος που δηλώνει απιστία; Αυτός που πιστεύει ότι τα γνωρίζει όλα, ας δράσει. Αλλιώς, δεν έχει σημείο διαφυγής, δεν δέχεται έμπνευση και βοήθεια από το ανώτερο.

Το ανώτερο μας διαπαιδαγωγεί συνεχώς και μας βεβαιώνει ότι όπου δεν υπάρχει ενότητα, δεν υπάρχει σχέση αλλά χάος. Ας μην σοκαριζόμαστε κι ας μην προσπαθούμε να αμυνθούμε για τη διατήρηση της αμφισβήτησής μας. Ας αφήσουμε να αναδυθεί από τα βάθη της καρδιάς μας ένας ψαλμός ευχαριστίας: «Σ΄ευχαριστώ Κύριε διότι με έθεσες πλάϊ σε πηγή υδάτων στο μέσον άνυδρης γης…»

Το πνευματικό "σ' αγαπώ"

Η συναισθηματική αγάπη όταν γίνει κατανοητή, δηλαδή όταν αναγνωριστεί το εγώ ως αδελφός και όχι ως κυρίαρχος δυνάστης, οδηγεί στην αισθηματική αγάπη. Σπάει τα όρια της λογικής και ανοίγει δρόμο προς το νου και την καρδιά. Κατανοεί ο άνθρωπος ότι το εγώ τον θέλει περιορισμένο, ενώ ο νους και η καρδιά οδηγεί στην κατανόηση του «πορεύεσθαι εν ειρήνη»…

Υπάρχει μία δράση η οποία βεβαιώνει και ταυτόχρονα πραγματώνει την ανάγκη για πορεία. Με την πορεία δεν εννοεί κανείς ότι στέκεται σε μία κατάσταση. Πορεία σημαίνει αντιμετώπιση όλων των εμποδίων, μετακίνηση και αναβαθμισμένη αλλαγή της μέχρι τότε πραγματικότητάς του. Μιας πραγματικότητας που παλεύει ανάμεσα στο αιτιατό και στο αίτιο χωρίς να βρίσκει σημείο συνάντησης.