Η δημιουργική άφεση και το δέντρο της ζωής

Μόνον η δημιουργική άφεση και η απάρνηση των φαντασιώσεων και των ψευδαισθήσεων είναι δυνατόν να συνθέσουν την εικόνα του Ενός. Ο χώρος που δημιουργείται εσωτερικά είναι χώρος Σιωπής, γεμάτος αρμονία και ευλογία. Η είσοδός σου σε αυτόν δηλώνει λήψη της εικόνας του Παντός στην επί μέρους διάστασή της. 

Ένα γεγονός, μια ακτίνα, ένας ήχος μπορεί να γίνει λειτουργία που απευθύνεται στον ουρανό. Τίποτα δεν είναι περιττό, τίποτα δεν παρανοείται, τίποτα δεν περισσεύει. Όλα συλλειτουργούν και καταργούν τη φαντασίωση και το φαινομενικό. 

Το νόημα των Χριστουγέννων

Γίνεται να ερμηνεύσει κάποιος το νόημα των Χριστουγέννων;

Ποιος μπορεί να το κάνει;

Προσωπική είναι η εμπειρία. Προσωπική η βεβαίωση. Γεννάται η σχέση με τον Εαυτό. Με έναν Εαυτό που είναι η γέφυρα μεταξύ Ουρανού και Γης. Γεννάται η σχέση του εγώ με τον Εαυτό.

Τι σημαίνει ελευθερία...

Τα πάντα συνεργάζονται για το καλό. Δεν υπάρχουν εξαιρέσεις παρά μόνον για τον τρόπο που κρίνει το εγώ.

Η ελευθερία έχει τη γνώση της επιλογής.

Τι σημαίνει ελευθερία;

Σημαίνει Αγάπη.

Διεύρυνση ως προς τον Ουρανό...

Διεύρυνση...Ως προς τι; Ως προς το σημείο και τη στιγμή

Μόνος ο χώρος δεν αφορά τον κόσμο του Ουρανού

Μόνος ο χρόνος δεν αφορά τον κόσμο εδώ

Αν κατανοείτε ότι έρχεστε από το μέλλον, τότε η γνώση που έχετε για την κόσμο αφυπνίζεται με δυνάμεις που αναπτύσσονται στην πορεία.

Το σημείο και η στιγμή είναι όχημα. Αν, όμως, προσπαθείτε μέσα από τον χώρο τη διεύρυνσή σας ως προς τον Ουρανό, οφείλετε να κατανοήσετε ότι αυτό είναι δύσκολο έως αδύνατο.

Ο δάσκαλος και ο μαθητής

Η σχέση μαθητή και δασκάλου είναι η πύλη όπου ο μαθητής ετοιμάζεται να την περάσει. Ο μαθητής προσέρχεται. Ο δάσκαλος αποδέχεται. Διαφορετικοί ρόλοι αλλά ενταγμένοι μέσα στην ίδια διαδικασία. Την εύρεση της Αλήθειας, του όντος μας, του εαυτού μας, της υψηλότερης δυνατότητάς μας. Το δούναι και το λαβείν σε τέλεια συνεργασία και από τον δάσκαλο και από τον μαθητή.

Όσοι λαμβάνουν την αλήθεια...

Η συνομιλία γίνεται μεταξύ των ψυχών. Διευρύνεται η επικοινωνία. Ανοίγει η πύλη. Επιτρέπεται να περάσει ο Λόγος και να γίνει κατανοητός. Δεν έχει σημασία η αριθμητική δύναμη αυτών που τον κατανοούν. Διότι όσοι λαμβάνουν την αλήθεια γίνονται βωμός διάχυσης φωτός. Μία τράπεζα…και το φως ένα καντήλι. Η δύναμη που διαχέεται μέσα από αυτό το καντήλι ανάβει το κερί όσων πιστών προσέρχονται.

Μια ελεύθερη ερμηνεία του Πάτερ Ημών

Φως, Άνω Λήψη, Ειρήνη...

Το Φως δημιουργεί συνθήκες με τα δικά του χαρακτηριστικά. Λαμπερό, διάφανο, γεμάτο ακτίνες όλων των χρωμάτων, με γνώση, με αγάπη, περικαλυπτικό…Μια μεγάλη αγκαλιά που οδηγεί στη Σοφία του σύμπαντος κόσμου.

Ανάληψη…Άνω λήψη…Με φως…Για το Φως…Από το Φως….

Φως, Αλήθεια, Ζωή. Το μόνο που ισχύει, που δεν εμπεριέχει ψευδαισθήσεις, διαστροφές. Που είναι λευκό και μόνον λευκό. Σε απαλλάσσει από κάθε τι περιττό και σε αποδίδει λευκό. Γιατί αλλιώς η ένταξή σου δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί. Ό,τι φωτίζεται λάμπει και εντάσσεται. Αυτό είναι Νόμος.

Ειρήνη, λοιπόν. Και η ειρήνη είναι αυτή που εμπεριέχει χαρά και μόνον χαρά. Εσωτερικά γεννιέται. Εξωτερικά διαχέεται…

Ασκητική, ισοτιμία, ιεραρχία...

Η ασκητική είναι η συνεχής προσπάθεια του ανθρώπου να καταξιώσει το μέτρο του. Από τη στιγμή που το καταξιώνει βρίσκεται εκτός ορίων.

Μέτρο είναι η αρμονική συνεργασία των τριών επιπέδων του ανθρώπου. 

Η μνήμη του παρελθόντος δε με αφορά διότι με αφορά η μνήμη του μέλλοντος. Το πρόσωπο φέρνει το έσχατο στο παρόν μέσα από τη σχέση. Ο εγωϊσμός ασχολείται με το παρελθόν και εκμεταλλεύεται τη μνήμη του παρελθόντος.

Τώρα..ζω...

Τι σημαίνει είμαι παρών; Πώς είμαι παρών; Πού είμαι παρών; Ποιος είναι παρών; Το εγώ μου ή η καρδιά του νου μου;

Λέγοντας  ΠΑΡΩΝ δηλώνω ότι συνδέομαι με τους νόμους και κατ΄ επέκταση με τον Νόμο. Ο Νόμος είναι ρεύμα και μεταφέρει το θέλω του Θεού. 

Είμαι παρών… παρούσα… Στο παρόν δημιουργώ το τώρα. Και το τώρα είναι άχρονο, δεν έχει αρχή, δεν έχει τέλος. Διότι το τώρα εμπεριέχει Θεό. Πού να ψάξεις τον Θεό; Μόνο στο παρόν.

Σθένος, πίστη, ειλικρίνεια...

Ο άνθρωπος που είναι συνδεδεμένος με τον περιεχόμενο της πίστης του έχει σθένος. Το σθένος προκύπτει από τη σχέση του νου με το πνεύμα, ενός νου που είναι το κέντρο της καρδιάς. Η αρμονική σχέση του νου και της καρδιάς δίνει τη δυνατότητα της επικοινωνίας με τον πνεύμα. 

Η πίστη έχει ποιότητες, έχει κλίμακες. Αναβαθμίζεται και υποβαθμίζεται. Όταν λέμε υποβάθμιση εννοούμε μια συναισθηματική πίστη που τροφοδοτείται από τη λογική του εγώ. Όταν λέμε αναβάθμιση εννοούμε μια δυναμισμένη πίστη που τροφοδοτείται από την αρμονική σχέση του νου με την καρδιά, σχέση που έχει έναν δρόμο: το πνεύμα. 

Η πηγή και πύλη...

Κάθε στιγμή αναζητά το σημείο της. Και όταν συναντηθούν αρχίζει η Δημιουργία. Μια πύλη δημιουργείται που οδηγεί στην πηγή. Και πηγή σημαίνει έξοδος που μας πηγαίνει στον χώρο εκείνο όπου το φως βεβαιώνει το πέρασμά μας, το πέρασμά μας από την ύλη ( Π…ύλη, Π..η γή) για εκεί όπου το ανεξάντλητο ύδωρ ξεδιψά εις τον αιώνα. 

Ο Κύριος ανασταίνεται συνεχώς...

Φως ιλαρό, αέρας ψυχής παραδομένης κι η θάλασσα, πράσινη και γαλάζια, απλωμένη στον ορίζοντα κι όμως μέσα  στην καρδιά να φλοισβίζει και να μοιράζει αστέρια…

Μεγάλη Εβδομάδα, μέρος μιας πορείας… Το σημείο σου και η στιγμή σου συνθέτουν πάντα μια πορεία. Μάλιστα, μια συνοδοιπορία… Δεν είσαι μόνος, δεν γεννήθηκες μόνος, δεν μπορείς να υπάρξεις μόνος. Η μοναξιά είναι η πιο τραγική ψευδαίσθηση.

Το φως έρχεται να σε συναντήσει...

Ο δρόμος προς το φως είναι το φως που έρχεται να σε συναντήσει. Δεν πας εσύ προς το φως…Εκείνο έρχεται. Εσύ πας μόνο προς τον εαυτό σου. Η θέληση να συναντήσεις ό,τι ο Θεός εδημιούργησε. 

Γίνεσαι βωμός όπου το φως έρχεται. Οφείλεις να τον δεις ως Τράπεζα των Πράξεων που μετατρέπονται σε τελετή συνάντησης του Νου και της Καρδιάς.  Πύρινο στοιχείο, φωτιά που ανάβει και σε εντάσσει στο φως, που είναι ο Λόγος και ως Λόγος εμπεριέχει ήχο θεΪκό. 

Μέσα στην ιερή σιωπή ακούγεται το «Εγώ και ο Πατήρ Εν εσμέν»

Ο καλός ο λόγος φέρνει ευλογία...

Ο καλός ο λόγος φέρνει ευτυχία. Ο καλός ο λόγος φέρνει ευλογία. Διότι ο καλός ο λόγος είναι η ευλογία. Δίνεις ευλογία; Ευλογία θα λάβεις. Είναι νόμος.

Υπάρχει άραγε καλός λόγος χωρίς καλή σκέψη; Η καλή σκέψη…ο καλός λόγος…το ύφος…το βλέμμα…

Η ευλογία γεμίζει τις ενεργειακές σου αποθήκες. Όσο δίνεις τόσο πολλαπλασιάζεται. Σας εξηγώ τον νόμο, δεν προσπαθώ να σας πείσω. 

Καρδιά και Νους, μαρτυρία και απόδειξη...

Μεγάλη στιγμή η συνάντηση, η αναγνώριση του νου με την καρδιά. Η στιγμή γίνεται άχρονη και γι’ αυτό αιώνια... εκεί το μαζί ζει την αιωνία του στιγμή.

Νους και Καρδιά…

Το πάθος και ο τρόπος αποκαταστάθηκαν εξαιτίας του μαζί. Το πάθος παύει να είναι αδιέξοδο, έχει τρόπο να μεγαλουργήσει, να αγκαλιάσει τα πάντα, γιατί έχει βρει τη σοφία της αποκατάστασής του.

Η στέγη των Αγγέλων...

Η στέγη των Αγγέλων που έγιναν άνθρωποι για να επιστρέψουν στο φως το λευκό… Άγγελοι εδώ στο μπλε, στην πρώτη εκδήλωση του Λευκού… Και ο ήλιος χρωματίζεται ανάλογα και ακτινοβολεί προς πάσα κατεύθυνση…

Χαίρεται ο άνθρωπος γιατί βιώνει την Αγάπη… Η ασφάλειά του γίνεται πύλη για να περάσει. Η ποιότητά του αυτή τον κατευθύνει προς τον Εαυτό του που ατάραχος, γεμάτος επίγνωση, τον αγκαλιάζει και τον οδηγεί.

Περνώ από πού; Και πάω πού;

Σχήματα της Λογικής αυτά. 

Άρχισαν να λειτουργούν τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της νέας κατάστασης του Είμαι Εσύ και όχι του εγώ. Ανιχνεύει, χαίρεται… Όμως ο νους επισκοπεί μέσα στη φαντασία που έχει φως λευκό και μόνον λευκό. Η χαρά γεννιέται, η χαρά που εμπεριέχει θεία χάρη, απάντηση στη νέα κατάσταση που δημιουργείται. Αυτή η χαρά διώχνει τις σκιές, εγκαθιστά την ασφάλεια και επιτρέπει την όραση και την ακοή.  Τα κίνητρα τελειώνουν, φεύγουν ως άχρηστα και περιττά. Άχρηστα που, όμως, παραπλανούν και πληγώνουν.

Πορεία στο Φως με όχημα το είμαι και το θέλω. Το θέλω δεν επιμερίζεται, είναι πλέον Ένα και όταν είναι Ένα έχει πλέον κατατεθεί…

Η επανάληψη, το χθες και το τώρα...

Τα γεγονότα που συμβαίνουν στη ζωή μας διαμηνύουν ότι η επανάληψη γίνεται καθεστώς και δημιουργεί κατεστημένο. Οι επαναλαμβανόμενες καταστάσεις, όσο καλοπροαίρετα κι αν είναι τα κίνητρα που εμπεριέχουν, οδηγούν σε θεατρικούς ρόλους. Τους μαθαίνεις και τους υποδύεσαι τόσο καλά που ξεχνάς τη δική σου πραγματικότητα και επιδίδεσαι στη φαντασίωση των ρόλων.

Ο καθένας είναι ξεχωριστός. Όταν αναγνωρίζει τη μοναδικότητά του τότε μόνον μπορεί και να την εντάξει. Αν όχι θα συνεχίσει το θέατρο του παραλόγου, το ναι αλλά όχι. Η μίμηση έχει δύο σκέλη. Το πρώτο: «θέλω να είμαι» και το δεύτερο: «δημιουργώ ένα πρότυπο χωρίς όμως να το αναγνωρίζω αλλά μόνον να το χρησιμοποιώ». Όταν γνωρίζεις μόνον, έχεις κίνητρα διότι μόνον το εγώ γνωρίζει. Όταν αναγνωρίζεις  τότε εντάσσεσαι και δεν δημιουργείς πρότυπα, αλλά δημιουργείς την πραγματικότητά σου.

Κι έτσι αρχίζει η αναζήτηση του Όντος...

Άχρονη η στιγμή, όταν το Όν του ανθρώπου θέλει να εμφανίσει την Ταυτότητά του. Έτσι γεννιέται στον άνθρωπο η ανάγκη της δικής του αφύπνισης. Τι είναι το Ον; Πνεύμα που αποσπάται, χωρίς να διαιρείται. Θέλει να εκτελέσει την πορεία του εδώ στη φυσική πραγματικότητα του ανθρώπου, να ταυτιστούν και να γίνουν Ένα.

Και έτσι αρχίζει η αναζήτηση του Όντος, γίνεται ο άνθρωπος ερευνητής σε μια πορεία που οδηγεί στην ταύτισή τους. Τι άλλο μεγαλύτερο, υψηλότερο και ιερότερο από αυτό; Όπου η αλήθεια δηλώνει συνεχώς ότι ο ΘΕΟΣ ΕΓΙΝΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΘΕΟΣ.

Ανακαλύπτει ο άνθρωπος τον Εαυτό Του και δηλώνει Εγώ και ο Πατήρ εν εσμέν. Το Ον, η Αλήθεια μας αφυπνίζει συνεχώς. Δημιουργείται η βεβαιότητα του Πατέρα, της Αγάπης. Γεννιέται ο Ε-ρωτας. Συμβαίνει…γιατί πλέον δεν ρωτάς, μόνον εμφανίζεσαι. Γιατί το θέλω σου έγινε Έρωτας…και ο Έρωτας είναι φλόγα, είναι φωτιά που διαμορφώνει τη σχέση μας με την Ύπαρξη.

Συνεχώς απλώνεσαι…συνεχώς…μέχρι να συνειδητοποιήσεις ότι τα όρια καταργούνται…ότι οδηγείσαι στο Παν και πέραν του Παντός. Ο Θεός δεν περιορίζεται κι εσύ ακολουθείς…Είσαι ένα κύτταρο ενταγμένο στο Φως και την Αγάπη

Ο πόνος νικήθηκε...

Ο πόνος νικήθηκε, ο άνθρωπος, όμως κάνει τη διαδρομή του πληρώνοντας το κομμάτι εκείνο που πρέπει να γίνει συνείδηση. 

Σηκώνει ένα κομμάτι και απαλλάσσει τον Άνθρωπο από το βαρύ και ασήκωτο της μη συνείδησης, διαλύει τον τρόμο και ο τρόμος γίνεται πόνος, ο πόνος συνείδηση και η συνείδηση Φως…

Είναι ο άρτος και ο οίνος του που καθαγιάζονται και επιστρέφουν ως Κοινωνία…

Το ορατό και το αόρατο

Η νέα αρχή...

Τι σημαίνει αλήθεια η νέα αρχή; 

Τι σημαίνει αφήνω πίσω τα υπάρχοντά μου; 

Τι σημαίνει ακολουθώ τη νέα πραγματικότητά μου; 

Σημαίνει ότι μια νέα κατάσταση εμφανίζεται, απαλλαγμένη από το βάρος του χθες, ελεύθερη από σκιαγμένες καταστάσεις και συμπεριφορές. 

Σημαίνει τη νέα διαμόρφωση που έρχεται συνεχώς μέσα από τις νέες ερμηνείες, το νέο τρόπο σκέψης, το νέο τρόπο έκφρασης της Αγάπης.  

Σημαίνει νέα θεώρηση του ανθρώπου και της πραγματικότητάς του.