Η στέγη των Αγγέλων...

Η στέγη των Αγγέλων που έγιναν άνθρωποι για να επιστρέψουν στο φως το λευκό… Άγγελοι εδώ στο μπλε, στην πρώτη εκδήλωση του Λευκού… Και ο ήλιος χρωματίζεται ανάλογα και ακτινοβολεί προς πάσα κατεύθυνση…

Χαίρεται ο άνθρωπος γιατί βιώνει την Αγάπη… Η ασφάλειά του γίνεται πύλη για να περάσει. Η ποιότητά του αυτή τον κατευθύνει προς τον Εαυτό του που ατάραχος, γεμάτος επίγνωση, τον αγκαλιάζει και τον οδηγεί.

Περνώ από πού; Και πάω πού;

Σχήματα της Λογικής αυτά. 

Άρχισαν να λειτουργούν τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της νέας κατάστασης του Είμαι Εσύ και όχι του εγώ. Ανιχνεύει, χαίρεται… Όμως ο νους επισκοπεί μέσα στη φαντασία που έχει φως λευκό και μόνον λευκό. Η χαρά γεννιέται, η χαρά που εμπεριέχει θεία χάρη, απάντηση στη νέα κατάσταση που δημιουργείται. Αυτή η χαρά διώχνει τις σκιές, εγκαθιστά την ασφάλεια και επιτρέπει την όραση και την ακοή.  Τα κίνητρα τελειώνουν, φεύγουν ως άχρηστα και περιττά. Άχρηστα που, όμως, παραπλανούν και πληγώνουν.

Πορεία στο Φως με όχημα το είμαι και το θέλω. Το θέλω δεν επιμερίζεται, είναι πλέον Ένα και όταν είναι Ένα έχει πλέον κατατεθεί…