Η επανάληψη, το χθες και το τώρα...

Τα γεγονότα που συμβαίνουν στη ζωή μας διαμηνύουν ότι η επανάληψη γίνεται καθεστώς και δημιουργεί κατεστημένο. Οι επαναλαμβανόμενες καταστάσεις, όσο καλοπροαίρετα κι αν είναι τα κίνητρα που εμπεριέχουν, οδηγούν σε θεατρικούς ρόλους. Τους μαθαίνεις και τους υποδύεσαι τόσο καλά που ξεχνάς τη δική σου πραγματικότητα και επιδίδεσαι στη φαντασίωση των ρόλων.

Ο καθένας είναι ξεχωριστός. Όταν αναγνωρίζει τη μοναδικότητά του τότε μόνον μπορεί και να την εντάξει. Αν όχι θα συνεχίσει το θέατρο του παραλόγου, το ναι αλλά όχι. Η μίμηση έχει δύο σκέλη. Το πρώτο: «θέλω να είμαι» και το δεύτερο: «δημιουργώ ένα πρότυπο χωρίς όμως να το αναγνωρίζω αλλά μόνον να το χρησιμοποιώ». Όταν γνωρίζεις μόνον, έχεις κίνητρα διότι μόνον το εγώ γνωρίζει. Όταν αναγνωρίζεις  τότε εντάσσεσαι και δεν δημιουργείς πρότυπα, αλλά δημιουργείς την πραγματικότητά σου.

Από το αύριο στο τώρα είναι μια δρασκελιά η απόσταση. Όμως, από το χθες στο τώρα χρειάζεται ακόμα και μια ολόκληρη ζωή. Μακριά, λοιπόν, από οτιδήποτε εμποδίζει την προσωπική μας ανεξαρτησία, διότι έχουμε επίγνωση και θέλουμε να ενταχθούμε στην αρμονία του σύμπαντος και όχι να θεωρητικολογούμε. Η θεωρία βεβαιώνει τη φαντασία. Χωρίς ΘΕΛΩ, όμως,  η φαντασία  καταντά παραπλανητική, καταντά φαντασίωση. Η πράξη εμπεριέχει φαντασία, θέληση και δύναμη που δεν σταματά μπροστά  σε εμπόδια λογικά. Δεν υπάρχει πλέον ερώτημα, αλλά υπάρχει μόνον η απάντηση.

Η επανάληψη παγιδεύει και παραπλανά γιατί εμποδίζει το νου και την καρδιά να εκφραστούν…. Η πλάνη είναι ότι πιστεύεις, στο «σκέφτομαι άρα υπάρχω»… και όχι «σκέφτομαι γιατί θέλω να υπάρχω». Είναι άλλο. Όπου δεν υπάρχει έρωτας δεν υπάρχουν απαντήσεις. Ο έρωτας απαντά για σένα: «αφήστε το όνειρο να οδηγεί τα βήματά σας»

Έρχομαι από το μέλλον σημαίνει κατάκτησα το παρόν μου. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ενότητα, σημαίνει ότι δεν με διαχωρίζει τίποτα,  άρα δεν με απομονώνει τίποτα, άρα λαμβάνω μηνύματα της ύπαρξης συνεχώς τώρα. Δεν υπάρχει χθες, δεν υπάρχει αύριο. Υπάρχει μόνον το ζω τώρα και αναγνωρίζω τη θέλησή μου. Στο τώρα υπάρχουν τα βιώματά μου τα οποία προκύπτουν από την ποιότητα της αγάπης που υπηρετώ γιατί είμαι εκφραστής και όχι οπαδός. Από τον έρωτά μου για τη ζωή, για το φως, για την αλήθεια.

Κάθε στιγμή είναι νέα. Γεμάτη παιχνίδι, που συνεχώς επιβεβαιώνει ότι όλα είναι σε ένα αιώνιο παιχνίδι. Ότι είμαστε παιδιά γιατί έχουμε καθαρή καρδιά και νου, παιδιά όμως που επέλεξαν να είναι παιδιά. Γιατί αναγνωρίζουν ότι έχουν Πατέρα. Αναγνωρίζουν δηλαδή την υιότητά τους. Όλα τα άλλα είναι απολογία. Τίποτα άλλο δεν έχει να κάνει ο άνθρωπος παρά μόνον αυτό: να αναγνωρίσει την υιότητά του.