Η βία και η δύναμη

Η κακή χρήση της δύναμης είναι η βία. Δεν πρέπει να επηρεάζει αυτό την γέφυρα, το νέο επίπεδο που πατάμε και έχει μέσα του το στοιχείο που λέγεται θέληση και δεν σου επιτρέπει να πέφτεις. 

Έρχεται η βία και απασχολεί τη συνείδησή σου και ξεχνάς ότι δεν υπάρχει. Υποτιμούμε το Παν και θεοποιούμε το τίποτα! Υπάρχει κάτι στο εξωτερικό επίπεδο που δεν διαθέτει δύναμη; Μπορεί η κακή χρήση της δύναμης να είναι βία, η καλή χρήση της όμως είναι πολύ πιο δυνατή 

Ενώ γνωρίζουμε κολύμπι, πέφτουμε στη θάλασσα και πνιγόμαστε. Ο Χριστός λέει πως όταν πιστεύεις, μετακινείς βουνά. Με τη βία δεν μετακινείς κάτι, μόνον καταστρέφεις τη σχέση σου με τη δύναμη. 

Έχεις ζωή; Τότε έχεις Θεό. Το δημιούργημα είναι μια πολύ υψηλή έννοια. Είναι τέλειο γιατί του δόθηκε η δυνατότητα της σχέσης του με τον Δημιουργό του. Το δημιούργημα βιώνει και συνειδητοποιεί αυτή τη σχέση. Αλλιώς πιστεύει ότι είναι κάτι ξέχωρο (από Εκείνον). 

Ο Θεός είναι ένας. Και το δημιούργημα είναι του Ενός. Όταν κακοφορμίζουν όμως τα πράγματα μιλάμε για δαίμονες και τέρατα. 

Η επιπολαιότητα πρέπει να σταματήσει. Δεν πρέπει να τα καταφέρω να είμαι ασφαλής, αλλά να το συνειδητοποιώ και να το βιώνω. 

Πολλές φορές πράττουμε σωστά. Προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε τα πράγματα. Όταν έχεις μνήμη του θαύματος, της σχέσης σου με κάτι υψηλό, αυτό το εκφράζεις αναλόγως. Βλέπεις να χάνεται ο στόχος, αλλά με την ένταξή σου τα πράγματα να αλλάζουν. Οι καχύποπτοι και οι αγανακτισμένοι δεν προσφέρουν τίποτα. Δεν συντάσσονται με τα άνω, τους έλκει η βία…Τι αξία έχει όμως να ρίχνουμε στο καλάθι της αναμονής το θαύμα που ζήσαμε;

Συντάσσεσαι με αυτό που είσαι. Όχι να γίνεις καλύτερος από τον άλλον. Τέλειος δεν θα γίνεις. Το βλέμμα σου με το πνεύμα της αγάπης θα προσεγγίσει τα πράγματα, θα φέρει φως και χαρά. Πώς θα αλλάξει ο κόσμος; Με τον οδυρμό, την κριτική που εμπεριέχει δικά μας στοιχεία, την απόρριψη;

Όταν δύο άνθρωποι κάνουν μια σχέση, αν ο ένας πάει στο επίπεδο του άλλου θα γίνει σαν τον άλλον. Η επίγνωση του τρίτου επιπέδου που δημιουργείται είναι η σχέση, το τώρα. Αν δεν υπάρξει αυτό το τώρα πώς να δεις προς το μέλλον; Το τώρα δεν μπορεί να έλκει τη σχέση του με ένα πεθαμένο παρελθόν. Το τώρα δικαιώνει το παρελθόν γιατί μεταφέρει ό,τι σκόπιμο έχουμε ζήσει.