Η σχέση μαθητή και δασκάλου

Ένας οδηγός, ένας συντονιστής, ένας δάσκαλος το πρώτο που έχει ανάγκη να ακούσει είναι ότι ο μαθητής αφυπνίζεται στην αναγκαιότητα του Μαζί.

Εάν αυτό το μαζί που αντιλαμβάνεται βασίζεται στην τυφλή εξάρτηση και στον φόβο, τότε αυτός ο δάσκαλος δεν τα κατάφερε...

Εάν ο μαθητής αναπτύσσει και συναλλάσσεται μόνον με χαμηλές συχνότητες και χαϊδεύει άλλες φωνές μέσα του, τότε αυτός ο δάσκαλος δεν τα κατάφερε... 

Εάν ο μαθητής βιώνει την αγάπη του  δασκάλου, τότε συνειδητοποιεί την Αγάπη στην κατάσταση της ενότητας και την  δυνατότητα να  λέει το "είμαστε ένα".

Τι εννοούμε όταν αναφερόμαστε στο Άγιο Πνεύμα;

Πύρινες οι  γλώσσες, πύρινος ο ΛΟΓΟΣ. 

Ο Λόγος απευθύνεται στο Νου και στην καρδιά που κατήργησαν τον διαχωρισμό και εγκατέστησαν την ενότητα . Η προσέγγιση που κάνουμε στο πύρινο του Λόγου δεν γίνεται να είναι συναισθηματική. Οφείλει να είναι η ύψιστη κατάσταση  του Δέους.

Αφήστε τη χλιαρότητα στην άκρη. Είναι η συνέπεια του συναισθηματικού σας βολέματος. Και το χειρότερο που θα προκύψει είναι να χάσετε την Δύναμη της προσέγγισης.

Το Φως είναι  η Φωτιά από όπου αποσπάται η σπίθα που ανάβει το καντήλι μέσα σας.

Τι εννοούμε όταν αναφερόμαστε στο Άγιο Πνεύμα;

Το Αγ. Πνεύμα είναι ο Νους του Συντονισμού, είναι η Δύναμη της θεραπείας του διαχωρισμού, είναι η απάντηση του Θεού στον διαχωρισμό.

Θεραπεία είναι όταν δύο νόες  αντιλαμβάνονται την ενότητα τους και χαίρονται. Τότε ακούγεται το "εδώ είμαι Κύριε"
. Η απάντηση του ανθρώπου βεβαιώνει τον συντονισμό και την δύναμη που προκύπτει από την αφύπνιση του. Και η αφύπνιση μαρτυρείται από την ταπεινότητα που  καταργεί τον λήθαργο και εγκαθιστά το βωμό μέσα του. Εκεί η σπίθα της Ζωής. Τότε έχει Δύναμη η Προσευχή. Τότε αποδίδει ο άνθρωπος. Τότε Χαίρεται. Τότε ευγνωμονεί. Τότε αναφέρεται στο Πάτερ ημών. 

Ο άνθρωπος χαίρεται όταν ζει την ενότητα και όχι τον διαχωρισμό.

Το Άγιο πνεύμα είναι η Δύναμη που έρχεται από τον Θεό!!!

Ευγνωμοσύνη είναι...

Η ευγνωμοσύνη είναι μια έννοια στην οποία μπορείς να προσδώσεις μόνον υψηλά νοήματα. Όμως, ο άνθρωπος, μπορεί να την προσεγγίσει με δύο τρόπους: ή να την απομονώσει και να την ευτελίσει ή να γίνει γι΄αυτόν η  κλίμακα που θα τον οδηγήσει  σε νέες  πνευματικές λήψεις. 

Προσεγγίζουμε την ευγνωμοσύνη ως συναίσθημα ή ως αίσθημα; Αν ισχύει η πρώτη προσέγγιση, τότε οι εκδηλώσεις μας είναι συναισθηματικές. Δηλαδή μπορούμε την μια να ευχαριστούμε και την άλλη να οργιζόμαστε ή να αδιαφορούμε. Να έχουμε μια κατακερματισμένη ευγνωμοσύνη. 

Η λογική χειρίζεται με υπολογισμό τη σχέση μας με τους άλλους, έτσι ώστε την μια να ευχαριστούμε  και την άλλη να απορρίπτουμε Θα ακολουθήσουμε, λοιπόν, τη λογική των προσωπικών κινήτρων και θα εμφανίσουμε μια ψευδή κατάσταση, τετριμμένη, περιστασιακή και άνευ αξίας δηλαδή ουσίας;

Αφύπνιση και Αναβάθμιση

Για την ισορροπία χρειάζεται η γνώση των νόμων, για την αφύπνιση χρειάζεται καρδιά και νους...

Αν κάποιος δεν κατάλαβε ότι οι αλλαγές που έχουν συντελεστεί όλα αυτά τα χρόνια στον εαυτό του, συνέβησαν ανεπαισθήτως, και προσπαθεί αυτές τις αλλαγές να τις ερμηνεύσει και να τις αξιολογήσει, τότε έχει χάσει το δρόμο του. 

Δεν μπορείς να πεις ήρθα για να αφεθώ, αλλά «ήρθα για να αφεθώ μαζί σου». Στην άφεση, αν είμαι μόνος, σημαίνει ότι πάλι χάνω το δρόμο μου. Αν δεν αφεθούμε μαζί στο Θεό δεν Εν…υπάρχουμε. Η αλαζονεία ξεκινά και γίνεται παγιωμένη κατάσταση όταν πεις ΕΓΩ αφήνομαι στο Θεό.

Καλή Ανάσταση!

Η Ανάσταση του Κυρίου είναι γεγονός... Όλοι έχουν αθωωθεί...

Οι άνθρωποι πλέον είναι ελεύθεροι, ελεύθεροι να ακολουθήσουν την οδό που οδηγεί στη δική τους ανάσταση. Αυτός ο δρόμος είναι και ήταν από πάντα. Όλα έγιναν για να βιώσει ο άνθρωπος τη σχέση του με τον Πατέρα του. 

Όταν προσπαθούμε να κάνουμε μία γέφυρα, πρέπει να ξέρουμε ότι η διάβαση είναι εφικτή…

Κάθε γέφυρα είναι η καρδιά,

κάθε καρδιά είναι ο λόγος,

κάθε λόγος είναι ο Χριστός

και ο Χριστός οδηγεί στον Πατέρα…

Η Ανάσταση του Κυρίου έλαβε χώρα και δίδαξε ότι η γέφυρα, η κάθε γέφυρα, είναι εδώ, η διάβαση είναι εφικτή και συ αξίζεις να την περάσεις…

Μετά την προδοσία, το φως το αληθινό…

Μετά τις ενοχές, η ενότητα, η χαρά, η ειρήνη…

Μετά τις αμφιβολίες και τα άσκοπα διλήμματα, η βεβαιότητα…

Μετά την ανασφάλεια, η αγκαλιά του Κυρίου…

Ο άνθρωπος είδε, έζησε και είπε: «Κύριε, εσύ είσαι ο Θεός μου»

και Εκείνος λέει: «σήμερον μετ’ Εμού έση εν τω παραδείσω».

Καλή Ανάσταση!

Πίστη και λογική

Η πίστη έρχεται να αλλάξει τον τρόπο λειτουργίας της λογικής μας. Αρχίζει η βεβαιότητα ότι όλα είναι εφικτά...

Η λογική θεωρεί τον άνθρωπο ένα γήινο πλάσμα. Η πίστη βεβαιώνει ότι είναι ένα τέλειο συμπαντικό ον...

Προσεύχομαι για να δεχθώ την Αλήθεια και όχι για να την εξηγήσω…  

Σιωπή...Και εσωτερικός διάλογος που δεν ταράζει την αρμονία, την τελειότητα της Δημιουργίας....

Η εσωτερική εξέλιξη και η εσωτερική παιδεία

Ο διάβολος, δηλαδή η διαβολή, αντιπροσωπεύει το κάθε τι μέσα στον άνθρωπο που δεν μπορεί να αναπτυχθεί. Το κάθε τι που αντιδρά, μισεί κάθε ιδέα ή αδιαφορεί και κάνει ό,τι του αρέσει.

 Η εσωτερική εξέλιξη οδηγεί στην δεύτερη γέννηση. Αν θέλετε να δείτε τι είναι ένας άνθρωπος και όχι τι φαίνεται πως είναι, εστιάστε στο επίπεδο της κατανόησής του. Είναι σπόρος ή ζιζάνιο; 

Όλες οι θρησκείες επιδιώκουν να δώσουν ένα νόημα υψηλότερο που όμως πρέπει να γίνει κατανοητό εσωτερικά. 

Εξωτερικά λέμε «ου φονεύσεις», καλώς…Αλλά η εσωτερική εξέλιξη λέει: ου φονεύσεις μέσα σου, μακριά από τον φόνο.

«Ου μοιχεύσεις»…Εξωτερικά ξέρουμε τι σημαίνει. Εσωτερικά αναφέρεται στην ανάμειξη διαφόρων δοξασιών και διδασκαλιών. 

«Ου κλέψεις». Εξωτερικά είναι φανερό. Εσωτερικά, κλέβω σημαίνει κάνω τα πάντα με τη δική μου θέληση, με τις δικές μου δυνάμεις. Ενώ δεν γνωρίζω ποιος είμαι, παίρνω τα πάντα ως δεδομένα. 

Η υψηλότερη γνώση αν κατέβει στο συνηθισμένο επίπεδο κατανόησης γίνεται αστείο, ή γίνεται αντιληπτή λανθασμένα, και τότε γίνεται άχρηστη. Δηλαδή δεν είναι νόμιμη, χρήσιμη. Καταντάει ζιζάνιο.

Η ανάπτυξη της κατανόησης απαιτεί παιδεία. Εσωτερική παιδεία, η οποία στο επίπεδό μας εκφράζεται ως διάκριση.

Οι πειρασμοί του Κυρίου στην έρημο

Ας προσπαθήσουμε, από τη θέση που είμαστε στην κλίμακα της εσωτερικής μας ποιότητας, με τις όποιες αφυπνίσεις μας, τις οποίες καταξιώνουμε συνεχώς, με την κατανόηση που έχουμε διευρύνει, ας προσπαθήσουμε να ερμηνεύσουμε την πορεία του Κυρίου στην έρημο. 

Τι συμβολίζει η έρημος; 

Το χώρο όπου εξελίσσονται πνευματικές μάχες, εκεί όπου είσαι ενώπιος ενωπίω. Όλοι νόμιζαν ότι ο Ιησούς θα γινόταν επίγειος βασιλεύς, ότι θα κατακτούσε τον κόσμο όλο. Γιατί; Γιατί έβλεπαν το ανώτερο από κάτω, όχι από πάνω. Ο πραγματικός πειρασμός βρίσκεται ανάμεσα στα δυο αυτά επίπεδα. Ο άνθρωπος πρέπει να περάσει από μια χαμηλότερη σε μια υψηλότερη κατάσταση. Το εγώ να γίνει εσύ, δηλαδή Εμείς. Αυτό είναι η εσωτερική εξέλιξη. Εκεί συμβαίνει η δεύτερη γέννηση. 

Η λειτουργία της φυσικότητας

Το μεγαλύτερο δώρο είναι να ζεις την κάθε στιγμή με την φυσικότητα που σου αρμόζει. Φυσικότητα είναι η Δημιουργία και η λειτουργία της είναι να προσφέρει υγεία, γαλήνη, έμπνευση, επίγνωση, βαθιά επικοινωνία με όλα όσα υπάρχουν γύρω σου. 

Απλότητα και Σοφία συνδέονται δια της Αγάπης. Αυτό δίνει τη δυνατότητα υπενθύμισης και αφύπνισης στους άλλους. Η ακεραιότητα είναι το αποτέλεσμα. Ακέραιος σημαίνει ολόκληρος, ανόθευτος. Αποτελείς φωτεινή μονάδα. Αποκτάς δύναμη που λέγεται ταπεινότητα.

Δύο σημεία δημιουργούν ευθεία, το εσύ και ο Θεός.  Η ευθεία είναι η ενότητα, η ένωση μαζί του. Και ενότητα είναι η ένωσή σου με τις άπειρες δυνατότητες που έχει το Παν

Ο κύκλος του Θεού

Ο Θεός δεν είναι ένα σημείο. Είναι το κέντρο και η περιφέρεια μαζί. Εμείς οφείλουμε να γίνουμε αυτό που είμαστε για να ενταχθούμε στον κύκλο. Μια ευθεία μας ενώνει με τον Θεό. Το ένα άκρο εμείς και το άλλο ο Θεός. Η ευθεία είναι η διαδρομή. Αυτή η ευθεία είναι η ακτίνα μας μέσα στον κύκλο του Θεού. 

Σε όλα εφαρμόζεται αυτή η αλήθεια

Γνώση-Επίγνωση τα δυο σημεία. Η ευθεία η διαδρομή.

Αίτιον – Αιτιατόν

Αιτία – Εκδήλωση

Αλήθεια – Φαινόμενο

Πάντα ο αριθμός 3 εμφανίζεται. Είναι ο τέλειος αριθμός. Ο αριθμός του πνεύματος. 

Η ακτίνα, η ευθεία, η διαδρομή λέγεται και Πίστη. Εμπεριέχει Αγάπη, δηλαδή ενότητα, ζωή. Αλλιώς έχουμε διαχωρισμό – διάλυση – άγνοια – φόβο – αδιέξοδα. Και βέβαια, σαν νοήμονα όντα, διαπιστώνουμε ότι η αμφιβολία μας κρατά σε ακινησία, χωρίς τη δυνατότητα δράσης. 

Να περιμένουμε να μας δοθεί αυτό που αξίζουμε. Ο Θεός τα δίνει όλα, αλλά αυτό το περισσότερο που υπάρχει εμείς το απορρίπτουμε ως μη υπάρχον ή γίνεται κακή χρήση του και δεν αξιοποιείται. 

Περί σιωπής

Tα ανείπωτα αρρήτως εκφράζονται

Σιωπώ και ακούω με τον Νου και την Καρδιά. Όχι μόνον με τον νου διότι ο νους χωρίς την καρδιά βλέπει προς τη λογική. Αλλά ούτε μόνον με την καρδιά, διότι η καρδιά χωρίς τον νου βουλιάζει στο συναίσθημα και, με όχημα το συναίσθημα, οδηγείται προς τη φαντασίωση.

Ακούω τον Νου και την Καρδιά. Αυτό είναι ο χώρος που συναντάμε την υψηλότερη δυνατότητά μας. Εκεί ακούμε τις θέσεις μας αυτές που βιώσαμε. Μέσα στην σιωπή του εγώ συναντάμε τα βιώματά μας.

Ούτε ασάφεια, ούτε αναμονές. 

Η σιωπή δημιουργεί το τώρα

Όχι χθες, ούτε αύριο. ΤΩΡΑ

Σημείο και Στιγμή

Η φλυαρία του εγώ είναι δεδομένη και πολύ οικεία. Η πολυλογία μας αποδυναμώνει. Η Σιωπή αγκαλιάζει το Άγιο και το Ιερό μέσα μας. Αυτό που εκφράζεται αρρήτως γίνεται Πύλη. Έχουμε γίνει Πύλη για όλους. Σ΄αυτήν την Πύλη συναντιώμαστε. 

Αφήνουμε, λοιπόν, να περάσει το άχρηστο, το άσκοπο και το ψευδές; Όχι! Γιατί η Σιωπή δεν το επιτρέπει. Η Σιωπή, όχι το θέατρο και η σκηνοθεσία. Όλους μπορούμε να τους ξεγελάσουμε. Τον εαυτό μας όμως όχι. Και είναι όλη η δυστυχία μας. Διότι δεν εμπιστευόμαστε αυτό που είμαστε. 

Ο νους όταν έχει σύγχιση, η ψυχή έχει ταραχή και αυτό αποτυπώνεται στο σώμα. 

Η Σιωπή είναι μια βουτιά στο εσώτερο του εαυτού μας. 

Όταν είσαι πεπεισμένος ότι υπάρχει Θεός και ότι ζεις την ύπαρξή Του, πώς μπορείς να ασχολείσαι με αλλότρια; Όταν η βεβαίωση ότι ζεις την αλήθεια είναι η ίδια η δική σου ύπαρξη; Όταν έχεις ακούσει ή βιώσει την ύπαρξή Του που σου λέει κάνε αυτό που πρέπει ώστε να με δουν και οι άλλοι, μπορείς να το αγνοήσεις;

Η επίγνωση είναι η κατάσταση της αναγέννησής μας

Μεγάλος ο κίνδυνος η γραφικότητα που προκύπτει από τις φαντασιώσεις, από την τάση που έχει ο άνθρωπος να ψάχνει το φαινόμενο, χωρίς να κάνει τη σύνδεσή του με την πηγή του, από το αίτιο από το οποίο προέκυψε. 

Όταν δεν σου περνάει από το νου να κάνεις τη σύνδεση, δεν υπάρχουν οι ρίζες, δεν υπάρχουν σωστές ερμηνείες. Πώς να έχεις σεβασμό; Ο σεβασμός τηρεί και στηρίζει την ιεραρχία. Πώς να έχεις συνέπεια; Ο κόσμος που υπάρχεις είναι ένας κόσμος περιστασιακός, καταδικασμένος στο εφήμερο.

Το καλό, το καλύτερο και το κάλλιστο

 

Είναι καλό να σκέφτεσαι, αλλά καλύτερο να αφήνεσαι στην παρουσία του Θεού. 

Είναι καλό να προσπαθείς για την ευημερία σου και την ανάπτυξή σου, αλλά είναι καλύτερο να προσπαθείς για την ανάπτυξη των άλλων. 

Είναι καλό να φροντίζεις για την υγεία σου, αλλά καλύτερο να προσέχεις τι κάνεις. Είναι καλό να προσεύχεσαι, είναι καλύτερο η ζωή σου να είναι προσευχή. 

Είναι καλό να τραγουδάς, καλύτερο όμως είναι να κάνεις τη ζωή σου τραγούδι. 

Είναι καλό να μελετάς, καλύτερο όμως είναι να γνωρίσεις ότι το αντικείμενο της μελέτης σου είσαι εσύ. 

Είναι καλό να είσαι, το κάλλιστο όμως είναι να είσαι με τον Θεό δηλαδή να γίνεσαι Αγάπη.

Νέες ερμηνείες

 

Ο ευγενής είναι χαρούμενος.

Αυτός που συγχωρεί, κατανοεί.

Αναγέννηση – Παρατήρηση – Υπευθυνότητα

Αναγέννηση – Σταθερότητα - Σεβασμός

Η ζωή είναι η σταθερότητα των αλλαγών. Των αλλαγών, όχι των συναισθηματικών καταστάσεων. 

Αν δεν γίνεις φίλος του Θεού, δεν γίνεσαι του ανθρώπου. 

Ο σεβασμός τηρεί τις αλλαγές και δημιουργεί σχέση με τον Θεό και τους ανθρώπους. 

Ο σεβασμός στηρίζει και τιμά την ιεραρχία. Τιμά την Δημιουργία. Ο αυτοσεβασμός είναι η πηγή του.

Η συγχώρηση είναι η αποδοχή του εαυτού μας. Ο άλλος είναι το δώρο. Συγχώρηση είναι η αποδοχή του δώρου. Έτσι γεννιέται ο φίλος του ανθρώπου. Εδώ βρίσκεται η φιλανθρωπία

Σώμα, ψυχή και πνεύμα: ο δρόμος προς την αρμονία

Η ύψιστη κατανόηση είναι ότι ο Θεός δηλ. η Αγάπη μας συντηρεί στη Ζωή. Αυτό είναι Νόμος.

Το πνεύμα και η ψυχή από τη φύση τους μπορούν να ισορροπούν μέσα στον άνθρωπο. Η καταπίεση της μιας επί της άλλης δύναμης δημιουργεί προβλήματα. Ποια είναι αυτά; Έξεις, συγκρούσεις, δυσαρμονία, εμπόδια, αδιέξοδα, εμμονές, διχασμένη θέληση κ.α.

Άρα απαιτείται ισορροπία. Η ισορροπία εκδηλώνεται στον τρόπο που σκέφτεσαι (πνεύμα) και στον τρόπο που αισθάνεσαι (ψυχή), στον τρόπο που δρας.