Αν δεν είσαι ελεύθερος...

 

Αν δεν είσαι ελεύθερος δεν μπορείς να δημιουργήσεις. Αν υπάρχει ελευθερία δεν υπάρχει εξάρτηση. Αν υπάρχει εξάρτηση, υπάρχει επιβολή. Κι αν υπάρχει επιβολή, υπάρχει εγωϊκή κατάσταση.

Υπάρχει μια γέφυρα που σε συνδέει με αυτό που δεν φαίνεται αλλά είναι και το κουβαλάς μέσα σου. Έτσι γεννήθηκες, έτσι ήρθες. Αν δεν μπορούσες αυτά τα οποία κουβαλάς να τα συνειδητοποιήσεις δεν θα υπάρχει η δυνατότητα της αφύπνισης. Και τι είναι αυτή η γέφυρα; Είναι ένα μικρό σημείο την ώρα που κλείνει ο κύκλος για να ανοίξει ένας άλλος, μια στιγμή αφύπνισης. Αλλιώς θα ήταν καταδικασμένος ο άνθρωπος. Δεν θα μπορούσε να εκτιμήσει το αόρατο που μέσα του είναι ορατό.

Αυτό το βιώνεις στο επίπεδο των υψηλών αισθημάτων και υψηλό αίσθημα είναι η βεβαιότητα ότι ο ήλιος που ανατέλλει κάθε πρωί είναι ζωοδότης επί δικαίων και αδίκων. Και άδικος δεν υπάρχει. Γιατί δεν γνωρίζει. Η άγνοια τιμωρείται σαν άγνοια, γιατί σου στερεί τη δυνατότητα να χαρείς πως ότι υπάρχει σε αυτή τη δημιουργία προέκυψε από μια ανώτερη κατάσταση. Μια κατάσταση όπου τα πράγματα έχουν άλλες ποιότητες τις οποίες κουβαλάς και πρέπει να τις αφυπνίσεις και να τις αποδώσεις, να γίνουν ένα. Το σημείο που κλείνει ο κύκλος είναι ένα σημείο χωρίς αρχή και χωρίς τέλος. Αέναη κίνηση. Και το αέναο δηλώει το άπειρο και το αιώνιο.

Αυτά δεν είναι υψηλή θεολογία. Είναι η εξέλιξη της ικανότητας να προσεγγίζεις το πρότερο δηλαδή τον μη διαχωρισμό. Υπάρχει η αρετή, υπάρχουν οι εν δυνάμει ικανότητες, υπάρχει η δυνατότητα αναγνώρισης.

Το πάθος είναι θεϊκή κατάσταση και ο τρόπος να το προσεγγίσεις είναι η διαδρομή του ανθρώπου. Είναι το εράν του Θεού και το «εδώ είμαι η Κύριε»…