Βιώσαμε ότι το ρεύμα αποκαθιστά κάθε δυσκολία στην καθημερινότητά μας. Άρα δεν έχουμε φόβο. Διότι ο φόβος δηλώνει ότι δεν αγαπάμε αρκετά. Λίγο δεν φτάνει. Διότι λείπει αυτό το καθαρό φως που χαρίζει αγάπη… Και αυτό είναι η πληρότητα, η ασφάλεια.
Δεν ανησυχούμε γιατί δεν έχουμε χρόνο γι΄ αυτά. Δεν προλαβαίνουμε να ασχοληθούμε. Επιλέγουμε όχι την κακή παρέα του εγώ αλλά την αγκαλιά που δημιουργούμε για το εγώ. Η αγάπη εμπεριέχει Θεό. Και ο Θεός γελάει με το μίζερο εγώ. Δεν αγαπάμε επειδή αυτό μας διευκολύνει. Αγαπάμε γιατί η αγάπη μας εμπεριέχει.
Οι μηχανισμοί είναι απόπειρες που προσπαθεί το εγώ να καταξιώσει. Όχι ανάγκη να απαλλαγείς από τον διαχωρισμό και να οδηγηθείς στη ζωή. Σαν ένα χέρσο χωράφι που δεν έχει ούτε μια μαργαρίτα. Πώς να θαυμάσεις τα χρώματα; Την ομορφιά; Πώς, όταν είσαι έξω από τη διαδικασία της ένταξης; Απλά βλέπεις εικόνες που έρχονται και παρέρχονται. Αυτή η ομορφιά γίνεται αντιληπτή όταν έχεις μάτια και βλέπεις, όταν έχεις αυτιά και ακούς. Δεν είναι ένας μηχανισμός για να βλέπεις και για να ακούς. Είναι διαδικασία κατάταξης των υψηλών σου αισθημάτων, είναι έρωτας, είναι ζωή.
Αναγνωρίζεις τη Δημιουργία δηλαδή ζεις εν Θεώ. Αυτό είναι Υιότητα.
Σιωπή – Κατανόηση – Σοφία. Αυτός είναι ο λόγος του ανθρώπου.
Λόγος σου να είναι η όραση και η ακοή.
Η αγάπη θεραπεύει για να κάνεις θαύματα. Δεν απαντάει σε ερωτήσεις γιατί πλέον απαντάς εσύ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου