Ο Νους, το πνεύμα, η χαρά και η αυταπάρνηση

Ο Νους επικοινωνεί με το Πνεύμα. Βιώστε το! Όχι γιατί αυτό θα σας οδηγήσει σε παραδείσους άγνωστους αλλά στον δικό σας παράδεισο. Αυτόν τον Παράδεισο όπου δύνασθε να ζείτε ελεύθεροι, απαλλαγμένοι από τα δυσβάσταχτα βάρη του κόσμου και από χώρους δυσαρμονίας και ψευδαισθήσεων, γεμάτους από διλλήματα και φαντασιώσεις. Ο κόσμος αυτός κινείται στο πριν και το μετά, είναι γεμάτος από αγωνίες. Από αυτές τις αγωνίες προκύπτουν ανάγκες μέσα σας που κλέβουν την χαρά, αφαιρούν το τώρα και μόνον το τώρα έχει Θεό. 

Η χαρά είναι ζωή και εκεί είναι η Θεία Χάρις. Εκεί είναι το Πνεύμα του Θεού που μεταφέρει τη Θεία Χάρη. 

Η χαρά όταν δεν βιώνεται είναι αρά (κατάρα). 

Το εγώ σας διεκδικεί συνεχώς. Διεκδικείστε το εσείς. Έτσι θα το φέρετε στο τώρα. Έτσι θα κατανοήσει την αλήθεια. Έτσι θα ακολουθήσει τη σύνθεση και όχι τη διάλυση, δηλαδή τον διαχωρισμό. 

Αναπνεύστε το φως και το φως με τις παλμοδονήσεις του σας κρατάει ζωντανούς και ασφαλείς. Οι δονήσεις και οι παλμοί είναι δονήσεις ζωής. Όχι τέλμα, όχι σιγή.

Χαίρετε λέει ο Κύριος. Χωρίς χαρά άχθος αρούρης (βάρος της γης) ο άνθρωπος. Άσκοπος ως προς την Δημιουργία. 

Η ευγνωμοσύνη είναι αποτέλεσμα χαράς. Δέχομαι και ευγνωμονώ δηλαδή χαίρομαι.

Η υποτίμηση της χαράς οδηγεί στη θλίψη και θλίψη σημαίνει διαχωρισμό που δεν επιτρέπει την επικοινωνία. 

Ο άνθρωπος που δεν χαίρεται δεν γνωρίζει γιατί πρέπει να πει ευχαριστώ. 

Το φως επικοινωνεί γεμάτο πάθος. Θέλει να απλωθεί και ν΄αγκαλιάσει το Παν, να κατακτήσει το Παν γιατί μόνον έτσι θα κατακτηθεί από το Παν. Το φως έρχεται από το πέραν του Παντός.

Αυταπάρνηση δεν είναι η άρνηση της ύπαρξης. Είναι το πλαίσιο που έχουμε κάνει στο εγώ μας ώστε να επιτρέπεται η υγιής επικοινωνία με όλους τους ζώντες οργανισμούς. Όταν δεν υπάρχει πλαίσιο (μέτρο) το εγώ γίνεται δυνάστης. Να θυμάστε ότι το άμετρο εγώ χαρακτηρίζεται από έλλειψη χαράς, από μοναξιά, ανταγωνισμό και ασυνέπεια. Και επί πλέον, ενώ ξέρει περί μέτρου και αδιαφορεί, αναπτύσσει θρασυδειλία και άγνοια. 

Μακριά από τον διαχωρισμό και την διαίρεση. Ό,τι καλό γίνεται, γίνεται από αγάπη. Ό,τι κακό γίνεται, γίνεται από ανεκπλήρωτη ανάγκη για αγάπη.