Όταν αυτοσχεδιάζουμε σε θέματα πίστης...

Η συνεχής αναβάθμιση ενός ανθρώπου γίνεται στο επίπεδο της δημιουργικότητας. Από το σημείο που ήταν μέχρι το σημείο που ανεπαισθήτως βρίσκεται, υπάρχει ιδεατά ένας χώρος που πληρoίται από την Χάρη και την Πρόνοια του Θεού. Αυτό είναι θεία δωρεά η οποία γίνεται συνεχώς προωθητική δύναμη…

Σε θέματα πίστης δεν ισχύει το αυτοσχεδιάζω, ούτε το καταστρώνω. Υπάρχει μόνον η αίσθηση μιας, κάθε φορά «αναβαθμισμένης» πληρότητας. Η πληρότητα είναι η ίδια, μόνο που κάθε φορά γίνεται πιο προωθητική. 

Δυστυχώς οι άνθρωποι αυτοσχεδιάζουν σε θέματα πίστης  και ερωτεύονται τη δική τους εικόνα. Αν σκέφτονται το φως και έχουνε στην αγκαλιά τους το εγώ τους και βλέπουνε το φως μέσα από το εγώ τους, τότε είναι μια απόπειρα που δημιουργεί τις παρενέργειες του αδιεξόδου

Όταν όμως η επαφή σου με το φως γίνεται «ανεπαισθήτως», το φως γίνεται προωθητικό. Το ανεπαισθήτως σε αυτές τις περιπτώσεις αποκλείει τη δράση του εγώ που κρατάμε στα γόνατά μας και αναδεικνύει τη δυνατότητα της άφεσής μας στο φως.  Δεχόμαστε το φως χωρίς να το διαπραγματευόμαστε. Και το φως είναι που γίνεται δρόμος. Εδώ έρχεται αυτό που είπε ο Χριστός: «Εγώ ειμί»…

Όταν αφεθείς στο φως βιώνεις την ζωή. Η μεγάλη αλήθεια για τον άνθρωπο είναι να μπορέσει να αποκλείσει το κίνητρο, τον σχεδιασμό, την ανάγκη για διάκριση και, μέσα σε μια κατάσταση «έκπληκτης» σιωπής, να βιώνει την αλήθεια. Και ποια είναι η αλήθεια τελικά; Είναι να μην ασχολούμαστε με αυτά που θέλουμε να πετάξουμε…

Όταν ανοίγεις τα χέρια θέλεις να αγκαλιάσεις όλον τον κόσμο. Αφέσου, λοιπόν, στο φως χωρίς τυμπανοκρουσίες, χωρίς τη σκέψη και χωρίς την απαίτηση. Γιατί ανήκεις στο φως και αυτός είναι ο σωστός δρόμος. Μην αφήνεις το δρόμο για δρόμους παραπλανητικούς…

Το φως είναι απλό στην έκφρασή του και ύψιστο στην ύπαρξή του. Δεν συζητάει . Μόνον αγκαλιάζει, φωτίζει, αναβαθμίζει και εντάσσει τον άνθρωπο στο μεγαλείο του…

Αν έχεις βεβαιότητα, αναπτύσσεις και τη θέλησή σου και ξέρεις τι είναι αυτό που πρέπει. Όχι ένα πρέπει επιτακτικό, αλλά εξελικτικό. Άλλο είναι το πρέπει που έρχεται απ’ έξω και άλλο το πρέπει που έρχεται από τον πυρήνα της ύπαρξής σου…