Γιατί τόση απιστία;

Η ασάφεια και ο κίνδυνος αλλοιώνουν την πορεία του ανθρώπου. Ποιος μπορεί να απαντήσει (στις προκλήσεις των καιρών) χωρίς την έπαρση ότι τα γνωρίζει όλα; Χάσαμε την πίστη μας στο Θεό; Γιατί τόση φασαρία και φόβος που δηλώνει απιστία; Αυτός που πιστεύει ότι τα γνωρίζει όλα, ας δράσει. Αλλιώς, δεν έχει σημείο διαφυγής, δεν δέχεται έμπνευση και βοήθεια από το ανώτερο.

Το ανώτερο μας διαπαιδαγωγεί συνεχώς και μας βεβαιώνει ότι όπου δεν υπάρχει ενότητα, δεν υπάρχει σχέση αλλά χάος. Ας μην σοκαριζόμαστε κι ας μην προσπαθούμε να αμυνθούμε για τη διατήρηση της αμφισβήτησής μας. Ας αφήσουμε να αναδυθεί από τα βάθη της καρδιάς μας ένας ψαλμός ευχαριστίας: «Σ΄ευχαριστώ Κύριε διότι με έθεσες πλάϊ σε πηγή υδάτων στο μέσον άνυδρης γης…»

Χρειάζεται σοφία και σοφία σημαίνει αγάπη. Όταν όμως διαχειριζόμαστε τους φόβους μας δεν έχουμε χρόνο για αγάπη. Οι φόβοι δεν διαχειρίζονται!!! Απορρίπτονται. Διότι ο πανικός συσκοτίζει το νου και την καρδιά μας.

Έρχεται μια στιγμή που πρέπει να ακουστεί το «στήτω». Τιμήστε αυτήν την στιγμή και θυμηθείτε αυτήν την στιγμή. Είμαστε εδώ για έναν λόγο: να ανοίξουμε την αγκαλιά μας. Να μην διαλυθούμε εσωτερικά για να μην διαλύσουμε τη σχέση μας με τον Θεό Πατέρα. Δεν αρκούν οι αγκαλιές και τα ωραία λόγια. Δεν μας ενώνουν αυτά, αλλά η δυνατότητα να βλέπουμε προς τον ίδιο στόχο.

Δεν μας αρρωσταίνει ο Θεός αλλά η εκούσια απομάκρυνσή μας από την αρμονία των θετικών ενεργειών.

Όταν ο άνθρωπος ακολουθεί τον Θεό και τους κανόνες υγείας δεν έχει πρόβλημα. Η διάσπαση αλλοιώνει την ανάγκη του για πνευματική εξέλιξη που είναι έμφυτη σε όλους τους ανθρώπους. Αν αυτή η ανάγκη αγνοηθεί ή παραμεληθεί, έχει τη δύναμη να προκαλέσει μια απερίγραπτη έκρηξη, μια τεράστια σύγκρουση, έναν διχασμό του εαυτού μας.

Κατανοήσαμε, βιώσαμε ότι ο πνευματικός μας εαυτός μας οδηγεί να ζούμε εν αληθεία…

Ο ζωντανός δεσμός με τον νου και την καρδιά μας είναι η πνευματική μας φύση. Ως πνευματικά όντα δεν χωριζόμαστε ποτέ, ούτε απορριπτόμαστε από την πηγή μας. Η αίσθηση του διαχωρισμού προκύπτει όταν πιστεύουμε ότι είμαστε θνητοί.

Η συναισθηματική αγάπη έχει σχέση με την εξωτερική δικαιοσύνη, την δικαιοσύνη των φαινομένων. Η αισθηματική αγάπη έχει σχέση με τον Λόγο.

Άσε το τιμόνι στα χέρια της Αγάπης. Τα μαθήματα έρχονται για να μάθουμε, όχι για να πάθουμε.

Γίνε η προσευχή του νου και της καρδιάς. Δεν ζητάς. Αποδίδεις…

Αυτό είναι Αφθονία