Μια προσευχή για τα Χριστούγεννα

Κύριε, Κύριε

Το άρωμά Σου διαχέεται παντού

Μύρο σκεπάζει τα βήματά Σου

Ουράνιοι Ήχοι και Φως διαχέονται και ζωοποιούν τα πάντα…

Γέμισε ο κόσμος λουλούδια,

Λουλούδια που πρέπει να μοιραστούν,

Λουλούδια που εμπεριέχουν τον Λόγο και την Αγάπη Σου

Τι άλλο αξίζει στην εδώ ζωή μας, Κύριε,

Αν όχι η Παρουσία Σου;

Αν όχι η Αγάπη Σου;

Αν όχι ο Λόγος Σου;

Δεν έχει ο άνθρωπος διέξοδο για να βγει

Από τα στενά όρια αυτού του κόσμου

Παρά μόνον τη χάρη και την ευλογία Σου

Κύριε,

Ένα ευχαριστώ δεν ανταποκρίνεται στο μέγεθος της ύπαρξης,

Μόνον κατάθεση του θέλω…

Αυτό οδηγεί εκεί όπου ακούγεται

Το Δόξα Εν Υψίστοις Θεώ

Καλά Χριστούγεννα…

Το Φως ρέει συνεχώς...

Το Φως ρέει συνεχώς, δεν έχει εμπόδια μπροστά του. Η ροή δεν σταματάει ποτέ! Τίποτα δεν γίνεται να του αντισταθεί. Εμπεριέχει συνεχώς το Παν και πέρα από το Παν.  Ό,τι δεν φωτίζεται, δεν είναι γιατί δεν υπάρχει στη ροή του Φωτός. Είναι γιατί δεν λαμβάνει το Φως αφού δεν το αντιλαμβάνεται.  Ό,τι δεν φωτίζεται δεν εμπεριέχει το Φως με επιλογή του. Κι η επιλογή του έχει να κάνει με την ασθένεια της αδιαφορίας. Τα μάτια του στερούνται την όραση στο χώρο της ψυχής και αρνούνται το Φως το αληθινό. Αρκούνται στο φως εκείνο που δεν είναι Φως, αλλά τεχνικό κατασκεύασμα χωρίς τον απαστράπτοντα λόγο της αγάπης. Ένα κατασκεύασμα μόνον της ατομικής διεκδίκησης του ψεύτικου, φθηνού και εφήμερου σκηνικού που συνεχώς μιμείται, χωρίς να είναι…

Ο λόγος του ανθρώπου

Βιώσαμε ότι το ρεύμα αποκαθιστά κάθε δυσκολία στην καθημερινότητά μας. Άρα δεν έχουμε φόβο. Διότι ο φόβος δηλώνει ότι δεν αγαπάμε αρκετά. Λίγο δεν φτάνει. Διότι λείπει αυτό το καθαρό φως που χαρίζει αγάπη… Και αυτό είναι η πληρότητα, η ασφάλεια.

Δεν ανησυχούμε γιατί δεν έχουμε χρόνο γι΄ αυτά. Δεν προλαβαίνουμε να ασχοληθούμε. Επιλέγουμε όχι την κακή παρέα του εγώ αλλά την αγκαλιά που δημιουργούμε για το εγώ. Η αγάπη εμπεριέχει Θεό. Και ο Θεός γελάει με το μίζερο εγώ. Δεν αγαπάμε επειδή αυτό μας διευκολύνει. Αγαπάμε γιατί η αγάπη μας εμπεριέχει.