Το δικό μας σημείο

Το σημείο σταθερά μετατοπίζεται. Παραμένει όμως το δικό μας σημείο. Εμφανίζεται η δική μας στιγμή. Οι κύκλοι που ανοίγουν είναι ο ένας μέσα στον άλλον. Ο Νους λειτουργεί μέσα σε περιβάλλοντα αρμονίας. Τα πάντα χρωματίζονται ανάλογα με το πόσο ο Εαυτός μας το επιτρέπει…

Ο Εαυτός μας μέσα στο φως του Ουρανού, ζώντας  τη Θεία Ανάσα, πνοή Θείου Ανέμου, στέκεται βέβαιος για την Υιότητά του. Με τα μάτια στραμμένα επάνω μας, διαμηνύει συνεχώς την ύπαρξή του υποστηρίζοντας ότι η δική σου φωνή πρέπει να ακουστεί διότι αυτό προστάζει ο Νόμος. Μεγαλουργεί η Αγάπη και βεβαιώνει τη θεία Πνοή.

Κρατάς το χέρι του άλλου και γεμίζεις Θεό.  Γεμίζεις θάλασσα που συνεχώς εκδηλώνει την κίνηση της ζωής. Η σταθερότητα απαραίτητη, βεβαιώνει την αρμονία των ήχων και των χρωμάτων. Ζεις Θεό γιατί είσαι χαρούμενος και ασφαλής, γιατί μπορείς να λες Εσύ. Γιατί είσαι ευγνώμων. Γιατί μπορείς να σηκώνεις τα μάτια ψηλά στον Ουρανό, να βεβαιώνεις συνεχώς την Παρουσία σου.

Το ηλιοβασίλεμα γίνεται συνεχώς ανατολή και βεβαιώνει την ύπαρξή σου. Όσο νιώθεις ενωμένος βεβαιώνεσαι για την αρμονία του σύμπαντος κόσμου. Το σποράκι έγινε λιβάδι και ενωμένος με τα πάντα φωνάζεις με τα χέρια ανοιχτά: Εδώ είμαι Κύριε!

Φύγετε από ό,τι μετριάζει την επαφή σας με την υψηλή δυνατότητά σας και ζήστε το φως, εκεί όπου η ψυχή και νους είναι ένα και δηλώνουν Σωτηρία!!!