Παιδί μου πού είσαι;...

Παιδί Μου, πού είσαι; 

Παιδί Μου, το ερώτημα είναι: Άνθισες; 

Πού είσαι;

Ακούς τη φωνή Μου ή ακούς αλλά δεν ακούς;

Ο καρπός του καλού και του κακού που έφαγες πρόωρα, η επιλογή σου να το κάνεις, διαφύλαξε την ελευθερία σου στο όνομα της οποίας παράκουσες; Παράκουσες και εδημιούργησες τον κόσμο σου με τα ασαφή όρια… Συνέδεσες την ελευθερία με την ασάφεια και σου διαφεύγει συνεχώς ότι η ασάφεια δεν είναι νόμιμη απειροσύνη, γιατί η ελευθερία συνδέεται  με το αιώνιο αφού είναι αρετή της Θείας Φύσεως.  Κρατάς την έννοια της ελευθερίας και αποποιείσαι την πηγή Της; Αυτό σου έκανε η γνώση του καλού και του κακού;

Όσο υπάρχεις είσαι συνδεδεμένος με το Δέντρο της Ζωής γιατί Υπάρχω. Γι αυτό θα πρέπει τώρα να καταλύσεις την ασάφεια και να γίνεις σαφής. Εδώ έρχεται η ελευθερία σου. 

Ο κύκλος των συνεχών ενεργειών για σένα ολοκληρώνεται ως προς τη βιωματική σου πληροφόρηση. Πώς να επανέλθεις στην αρχή; Οι γνώσεις όλων όσων έζησες και ζεις είναι παρούσα αλλά την έκανες πεπερασμένη… Γιατί δεν την αξιοποιείς καταξιώνοντάς την. 

Η όλη συμπεριφορά του ανθρώπου δηλώνει ότι ενώ είναι δημιούργημα συμπαντικό, ακολουθεί τις εγωϊκές παρορμήσεις ενός κόσμου εξωτερικού. Γιατί ζεις συνεχώς στο «εδώ  είμαι, Κύριε, αλλά ντρέπομαι που είμαι γυμνός». 

Ανάλαβε την ευθύνη της παρακοής σου, γιατί από τη στιγμή που σου δίνεται η δυνατότητα να την αξιολογήσεις, βεβαιώνεσαι για την ελευθερία σου που πρέπει να ενεργοποιήσεις στα πλαίσια του Αληθινού, της Ζωής και όχι ασαφών εγωϊκών προδιαγραφών που δεν έχουν δρόμο παρά μόνον εγκλωβισμό.

Τα περιττά είναι ανύπαρκτα. Τα της ουσίας είναι πρόδρομοι Ζωής. Και η Ζωή είναι το «Κύριε, αναγνωρίζω το ποιος είμαι: είμαι Εσύ» Έτσι μπορείς να ανορθώσεις την εικόνα στην ομοίωση.

Τότε, παιδί Μου, πέφτουν τα τείχη της ασάφειας. Και η καθαρή εικόνα που έχεις, δηλώνει ότι οδεύεις προς την ομοίωση. Μυστηριακό αλλά αληθινό… Γιατί κι εσύ αποτελείς Μυστήριο θεϊκό!

Η Πύλη κρατιέται ανοιχτή… Η στιγμή της διέλευσής σου είναι η στιγμή της Αλήθειας. 

ΑΜΗΝ