Το πρόσωπο…

Το πρόσωπο…

Καταλήξατε ότι αυτό είναι το τελικό όριο του ανθρώπου…  Το πρόσωπο είναι το τελικό όριο του εγώ αλλά είναι και το αρχικό σημείο από όπου ξεκινάει ο Δρόμος της Μεγάλης Αναζήτησης.

Όμως, τώρα, όλα είναι διαφορετικά, όχι ως προς την έρευνα, γιατί έτσι ονομάζεται η προσπάθεια αφύπνισης. Λέτε: ερευνώ την αλήθεια. Βιώνω και βεβαιώνω. Όταν, όμως φθάνεις στο πρόσωπο, συμβιώνεις, αναγνωρίζεις το πνεύμα που σου παραχωρήθηκε. Βεβαιώνεις τη σχέση σου, βγαίνεις από τα στενά όρια, επιλέγεις να αφήσεις πίσω στον κόσμο  όπου ανήκουν  αυτά που σα βαρίδια εμποδίζουν την καθαρή ενέργεια να εντάξει τη δική σου ενέργεια στο ρεύμα που αρχίζει από το πρόσωπο και οδεύει προς την Πηγή της, την Πηγή των πάντων…

Ποτάμι που το παίρνεις από κάτω προς τα άνω… Μπορείς να το ανέβεις, γιατί έτσι είναι από τον Πατέρα σου. Αναγνωρίζεις και βεβαιώνεις ότι το κάθε σκαλί είναι ο δρόμος σου. Εδώ, λοιπόν, μπορείς να πεις: επιλέγω σύμπλευση και όχι ατομικές θεωρίες. Η βεβαίωση και η μαρτυρία είναι η Ανάσταση που έρχεται μετά τη Σταύρωση. 

Ο άνθρωπος ανεβαίνει γιατί ο Θεός κατέβηκε, δίνοντας τη Χάρη που είναι Δύναμη και που απαιτείται για την επιστροφή στο φως. Αποχωρείς από τη σύγχυση του επιπέδου, εκεί όπου η ελευθερία δεν υπηρετεί την αληθινή φύση της αλλά τη διαστροφή των εννοιών.

Άνω στάσις

Άνω πορεία

Άνω διαδρομή

Δεν είναι εύκολο…

Δεν είναι δύσκολο…

Είναι η συνέπεια της αναγνώρισης του προσώπου.

Εδώ σταματούν οι αμφισβητήσεις. Υπάρχει η βεβαιότητα της καθόδου του Θεού και της ανόδου του ανθρώπου. Η θάλασσα των δακρύων γίνεται η θάλασσα της πνευματικής διαύγειας. 

Άφεση στην αγάπη και η αγάπη είναι αυτή που με τη δική της πλέον δυναμική σε οδηγεί να ενταχθείς στην καθαρή ενέργεια, στην ενέργεια που εμπεριέχει Θεία Χάρη… Είσαι απαλλαγμένος από τη σύγχυση και την αβεβαιότητα. 

Προχωράς στην πνευματική σου αποκατάσταση. Ό,τι έχει να κάνει με τα κάτω δεν υπάρχει πλέον σαν αβεβαιότητα, διότι το δημιουργικό κενό το απεκατέστησε. Αυτό λέγεται Πίστη. Και μετακινεί βουνά.

Καλή Ανάσταση