Ήρθε πάλι η στιγμή της επανάληψης ευχών ή ήρθε η στιγμή του απολογισμού;
Aυτό που ευχόμαστε στον πλανήτη το έχουμε πρώτα πραγματοποιήσει στον εαυτό μας;
Κανείς δεν μας ζητάει το ο,τιδήποτε, εμείς είμαστε που ζητάμε. Αλλά, τί ζητάμε; Τί είναι αυτό που ζητάμε; Μήπως τη δικαίωση γι αυτό που νομίζουμε ότι είμαστε; Τέλειωσαν τα ψέματα. Ας πούμε λοιπόν την αλήθεια.
Μεγάλη κουβέντα ειπώθηκε, “να πούμε την Αλήθεια”. Τί σημαίνει άραγε για εμάς Αλήθεια; Μήπως το βόλεμα που επιδιώκουμε και θέλουμε να το ονομάσουμε Αλήθεια;
Γνωρίζουμε ότι τα κύτταρα του εγκεφάλου που καίγονται δεν αντικαθίστανται. Και όμως, αντικαθίστανται με την πνευματική μας σύνδεση. Έχουμε πνευματικά και όχι υλικά κύτταρα. Ο εγωισμός δεν τα αντικαθιστά. Η αγάπη, όμως, ναι. Διότι αγάπη σημαίνει επικοινωνία με το ανώτερο. Ας γεννηθεί λοιπόν αυτή η επικοινωνία, ας θωρακιστούν τα εγκεφαλικά κύτταρα με τα πνευματικά “κύτταρα” και μόνον τότε θα μπορούμε να μιλάμε για υγεία. Είμαστε βολεψίες, μιλάμε αλλά δεν ξέρουμε το λόγο που το κάνουμε. Γίναμε οι πρώτοι στον εξωραϊσμό. Και όμως … κατά βάθος γνωρίζουμε αλλά δεν έχουμε δέος. Έχουμε φόβο αλλά όχι δέος. Ο φόβος έχει να κάνει με το εγώ, ενώ το δέος με τη βίωση του Πατέρα μας.
Τα Χριστούγεννα δεν είναι ρεβεγιόν. Τα Χριστούγεννα είναι γέννηση πνευματικών “κυττάρων”. Αυτά χρησιμοποιούνται από τον εγκέφαλό μας για να μη ξεχνάμε, δηλαδή για να μην κολυμπάμε στο χάος.
Την αυστηρότητα την ονομάζουμε σκληρότητα αλλά η αυστηρότητα που εμπεριέχει αγάπη είναι άσκηση και η άσκηση μας κρατάει συνδεδεμένους, ζωντανούς και παρόντες.
ΤΕΡΜΑ η υποκρισία και ΑΡΧΗ η ανάγκη για ζωή.
Ας αφυπνίσουμε αυτή την ανάγκη και ας την αφήσουμε επιτέλους να εκφραστεί για το “συμφέρον” μας. Το συμφέρον της ψυχής μας και όχι αυτό που τρέφει άσκοπες φιλοδοξίες που οδηγούν στη φθορά και όχι στην ευτυχία. Ας μην καταστρέφουμε και ας μην κόβουμε τις γέφυρες της ελευθερίας, του φωτός, της δύναμης και της αγάπης, γιατί τα υλικά μέσα έχουν έναρξη και τέλος, ενώ εμείς θέλουμε την ΑΡΧΗ.
Να θυμόμαστε ότι ο Νόμος υπάρχει. Να τον σεβαστούμε. Να σεβαστούμε το Νόμο και όχι το αδηφάγο εγώ, που εμπεριέχει τον πανικό της φθοράς και του τέλους και δεν εμπεριέχει την ΑΡΧΗ. Ας οδηγηθούμε στη ζωή, γιατί αυτό είναι το ζητούμενο από τον Πατέρα μας. Και ζωή σημαίνει φως και αγάπη.
“Αξιακοί χρόνοι είναι οι χρόνοι που βιώνουμε την ύπαρξή μας”
Aυτό που ευχόμαστε στον πλανήτη το έχουμε πρώτα πραγματοποιήσει στον εαυτό μας;
Κανείς δεν μας ζητάει το ο,τιδήποτε, εμείς είμαστε που ζητάμε. Αλλά, τί ζητάμε; Τί είναι αυτό που ζητάμε; Μήπως τη δικαίωση γι αυτό που νομίζουμε ότι είμαστε; Τέλειωσαν τα ψέματα. Ας πούμε λοιπόν την αλήθεια.
Μεγάλη κουβέντα ειπώθηκε, “να πούμε την Αλήθεια”. Τί σημαίνει άραγε για εμάς Αλήθεια; Μήπως το βόλεμα που επιδιώκουμε και θέλουμε να το ονομάσουμε Αλήθεια;
Γνωρίζουμε ότι τα κύτταρα του εγκεφάλου που καίγονται δεν αντικαθίστανται. Και όμως, αντικαθίστανται με την πνευματική μας σύνδεση. Έχουμε πνευματικά και όχι υλικά κύτταρα. Ο εγωισμός δεν τα αντικαθιστά. Η αγάπη, όμως, ναι. Διότι αγάπη σημαίνει επικοινωνία με το ανώτερο. Ας γεννηθεί λοιπόν αυτή η επικοινωνία, ας θωρακιστούν τα εγκεφαλικά κύτταρα με τα πνευματικά “κύτταρα” και μόνον τότε θα μπορούμε να μιλάμε για υγεία. Είμαστε βολεψίες, μιλάμε αλλά δεν ξέρουμε το λόγο που το κάνουμε. Γίναμε οι πρώτοι στον εξωραϊσμό. Και όμως … κατά βάθος γνωρίζουμε αλλά δεν έχουμε δέος. Έχουμε φόβο αλλά όχι δέος. Ο φόβος έχει να κάνει με το εγώ, ενώ το δέος με τη βίωση του Πατέρα μας.
Τα Χριστούγεννα δεν είναι ρεβεγιόν. Τα Χριστούγεννα είναι γέννηση πνευματικών “κυττάρων”. Αυτά χρησιμοποιούνται από τον εγκέφαλό μας για να μη ξεχνάμε, δηλαδή για να μην κολυμπάμε στο χάος.
Την αυστηρότητα την ονομάζουμε σκληρότητα αλλά η αυστηρότητα που εμπεριέχει αγάπη είναι άσκηση και η άσκηση μας κρατάει συνδεδεμένους, ζωντανούς και παρόντες.
ΤΕΡΜΑ η υποκρισία και ΑΡΧΗ η ανάγκη για ζωή.
Ας αφυπνίσουμε αυτή την ανάγκη και ας την αφήσουμε επιτέλους να εκφραστεί για το “συμφέρον” μας. Το συμφέρον της ψυχής μας και όχι αυτό που τρέφει άσκοπες φιλοδοξίες που οδηγούν στη φθορά και όχι στην ευτυχία. Ας μην καταστρέφουμε και ας μην κόβουμε τις γέφυρες της ελευθερίας, του φωτός, της δύναμης και της αγάπης, γιατί τα υλικά μέσα έχουν έναρξη και τέλος, ενώ εμείς θέλουμε την ΑΡΧΗ.
Να θυμόμαστε ότι ο Νόμος υπάρχει. Να τον σεβαστούμε. Να σεβαστούμε το Νόμο και όχι το αδηφάγο εγώ, που εμπεριέχει τον πανικό της φθοράς και του τέλους και δεν εμπεριέχει την ΑΡΧΗ. Ας οδηγηθούμε στη ζωή, γιατί αυτό είναι το ζητούμενο από τον Πατέρα μας. Και ζωή σημαίνει φως και αγάπη.
“Αξιακοί χρόνοι είναι οι χρόνοι που βιώνουμε την ύπαρξή μας”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου