Φως, Άνω Λήψη, Ειρήνη...

Το Φως δημιουργεί συνθήκες με τα δικά του χαρακτηριστικά. Λαμπερό, διάφανο, γεμάτο ακτίνες όλων των χρωμάτων, με γνώση, με αγάπη, περικαλυπτικό…Μια μεγάλη αγκαλιά που οδηγεί στη Σοφία του σύμπαντος κόσμου.

Ανάληψη…Άνω λήψη…Με φως…Για το Φως…Από το Φως….

Φως, Αλήθεια, Ζωή. Το μόνο που ισχύει, που δεν εμπεριέχει ψευδαισθήσεις, διαστροφές. Που είναι λευκό και μόνον λευκό. Σε απαλλάσσει από κάθε τι περιττό και σε αποδίδει λευκό. Γιατί αλλιώς η ένταξή σου δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί. Ό,τι φωτίζεται λάμπει και εντάσσεται. Αυτό είναι Νόμος.

Ειρήνη, λοιπόν. Και η ειρήνη είναι αυτή που εμπεριέχει χαρά και μόνον χαρά. Εσωτερικά γεννιέται. Εξωτερικά διαχέεται…

Ασκητική, ισοτιμία, ιεραρχία...

Η ασκητική είναι η συνεχής προσπάθεια του ανθρώπου να καταξιώσει το μέτρο του. Από τη στιγμή που το καταξιώνει βρίσκεται εκτός ορίων.

Μέτρο είναι η αρμονική συνεργασία των τριών επιπέδων του ανθρώπου. 

Η μνήμη του παρελθόντος δε με αφορά διότι με αφορά η μνήμη του μέλλοντος. Το πρόσωπο φέρνει το έσχατο στο παρόν μέσα από τη σχέση. Ο εγωϊσμός ασχολείται με το παρελθόν και εκμεταλλεύεται τη μνήμη του παρελθόντος.