Το Ταξίδι, το 'Ονειρο και το Δέντρο της Ζωής...

Υπάρχουν μνήμες αποθηκευμένες μέσα στο «χώρο» εκείνο που θέλει να εμφανίσει τον εαυτό του. Μνήμες που έρχονται να συμπληρώσουν το «και είδεν ότι είναι καλόν». Οι άλλες δεν έχουν σημασία. Μόνον αυτές που μεταφέρουν φως, αγάπη, ζωή. Και λέγονται βιώματα… 

Βιώματα που ενισχύουν την τάση για αφύπνιση, που συμπληρώνουν το παζλ της ζωής μας, που δίνουν συνεχώς νέα ώθηση για τη συνέχιση αυτού του ταξιδιού που είναι ΤΟ ταξίδι… 

Ένα ταξίδι μέσα από το θαύμα της δημιουργίας, μέσα από την εδώ παρουσία του Θεού, μέσα από τη θεία Χάρη, δημιουργώντας κανάλια Ζωής και κλίμακες επιστροφής..

Μέγα δώρο αυτό το ταξίδι ... Πέρασμα από τόπους και στιγμές που πλάστηκαν σαν σκηνικό... για να συνειδητοποιήσουμε την παρουσία Του εδώ, για να μπορέσουμε να βρούμε τον χώρο εκείνον που δεν είναι χώρος αλλά Φ Ω Σ.

Και ακούγεται: Χαρείτε τη δημιουργία, το χώρο που σας έβαλα να γνωριστείτε κι έτσι να γνωρίσετε και μένα. Παίξτε και χαρείτε γιατί είναι ο χώρος του παιχνιδιού. Και πρέπει να τον γνωρίσετε για να θυμάστε ότι η δημιουργία είναι αποτέλεσμα ενός θεϊκού ονείρου, για να το επιβεβαιώσετε και να επιλέξετε την αγάπη και τη γνώση αποποιούμενοι το φόβο. Κι έτσι να ακουστεί από τον κάθε ένα σας: «Πατέρα, είμαι ο υιός σου και αναγνωρίζω το Δέντρο της Ζωής».

Ευγνωμονούμε, Κύριε, για το ταξίδι… Παίζουμε και χαιρόμαστε στη θάλασσα που αστράφτει από το φως και κινείται συνεχώς από την επαφή της με τον θεραπευτικό αέρα. Κρίνα, αστέρια, χιλιάδες σχήματα στην επιφάνειά της, αντανακλάσεις, εικόνες που δηλώνουν εμφάνιση, όχι της πραγματικότητας αλλά του Ονείρου. Ενός Ονείρου που Σε εμπεριέχει Κύριε. Γιατί μπορούμε να αναφωνήσουμε: το Όνειρο είναι η δύναμη που περνάει στην εδώ πραγματικότητα.

Κύριε, το Ον ρέει και γίνεται Όνειρο. Ρέω στη θάλασσα, στον αέρα, στο φώς Σου; Γέφυρες ανθισμένες που οδηγούν στις κλίμακες, Κύριε, που έχεις παντού και πρέπει να ανακαλύψω… Απέραντος ο χώρος του Φωτός, του ανέμου, της παρουσίας Σου και της αγάπης Σου και θέλω, Κύριε, να κυκλοφορώ παντού, για να δοξάζω το Όνομα Σου.

Το Δέντρο της Ζωής, Κύριε, το ζω. Γιατί τρώγω από το Δέντρο της Γνώσης όταν Εσύ μου το επιτρέπεις… από το Δέντρο που ξέρω ότι Εσύ και μόνον Εσύ μου δίνεις τον καρπό του χωρίς τη δική μου παρέμβαση και ανυπακοή.

«Αδάμ πού είσαι»;

«Εδώ είμαι Κύριε»….